ปัง…
เธอกลับมาห้องตัวเองที่อยู่ถัดจากชั้นที่พี่อนาคินอาศัยอยู่แค่สองชั้น เดินทอดน่องไปยังเตียงนอนแล้วทิ้งตัวลงนอนแผ่หลา สายตามองเพดานตรงหน้าพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อยตามประสา
‘คิดจริงๆ เหรอ ว่าพี่จะตามขอความรักจากเบลล์’
‘เลือกคนที่เขารักเรา มันยากตรงไหน’
คำพูดแทงใจดำของเขาพานทำหัวใจเธอเจ็บแปลบขึ้นมาทุกครั้งที่นึกถึง
“คิดว่าเบลล์จะยอมแพ้เหรอ… ไม่มีทางซะหรอก”
ตราบใดที่พี่อนาคินยังไม่มีแฟน เท่ากับเธอยังมีสิทธิ์ เขาเป็นรักแรกของเธอ หากเป็นไปได้ ก็อยากให้เขาเป็นรักครั้งสุดท้ายด้วยเหมือนกัน
‘ปลอดภัยแล้วนะ’
‘ฮึก พะ…พวกเขาจะไม่มารังแกเบลล์อีกใช่ไหม’
‘พี่ไล่พวกมันไปหมดแล้ว ไม่ต้องกลัวแล้วนะคนเก่ง’
‘หน้าพี่คิน…’
‘แผลแค่นี้ ไม่กี่วันเดี๋ยวมันก็หาย’
หากวันนั้นไม่ได้เขาช่วยเอาไว้ ป่านนี้เธอคงโดนกลุ่มวัยรุ่นทำเรื่องไม่ดีด้วยแล้ว นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เธอก็ตกหลุมรักพี่อนาคินจนหมดหัวใจ
