“บอสอยากให้เมทำอะไรต่อ สั่งมาสิคะ”
อิศราไม่อาจทัดทานต่อน้ำเสียงเย้ายวนและสายตายั่วเย้าที่ส่งมาหาเขาได้ไหว เขาไม่ออกคำสั่งเธอหรอก เพราะเขาจะเป็นผู้กระทำเอง ไม่ใช่ให้เธอกระทำ
เท่านั้นมือไม้พลันอยู่ไม่สุข ยกขึ้นฟอนเฟ้นหน้าอกหยุ่นข้างหนึ่งอย่างเบามือ
“อย่าพูดอะไรมาก อยู่เฉยๆ ก็พอ”
เรียกว่าคำสั่งได้ไหมนะ...อา...คำสั่งก็ได้ เพราะหลังจากนั้น เมรินดาพลันนิ่งเฉย ปล่อยให้เขาได้ซุกใบหน้าคมลงมายังซอกคอ พรมจูบพลางสูดดมกลิ่นหอมจากกาย ระเรื่อยไล่ลงมายังแนวไหปลาร้า เสื้อยืดที่อำพรางร่างกายช่างเกะกะเหลือเกิน อิศราจัดการถอดมันออกในชั่วเสี้ยววินาที วันนี้บราเซียของเธอยังคงน่ามอง มันเป็นลายลูกไม้สีขาว เมรินดาเหมาะกับทุกสี เหมาะกับลูกไม้ด้วย มันขับให้เธอดูเซ็กซี่มากขึ้น
กระนั้นอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับการได้ยลยินเรือนร่างของเธอ อิศราจูบแนบผิวเนื้อไปตามเนินอก จัดการกำจัดบราเซียที่ขวางกั้นริมฝีปากเขาอยู่ออก ครั
