Pero ngayon hanggang bahay na lang ako tambay at hinihintay ang asawa ko araw araw sa pag uwe niya
mas pinupile kong dumito ba lang dahil baka may maka kilala sa aken ipa hita at husgahan pa ako
I don't have a job or anything because they don't want me to act because they want me to always be fine my husband acts for me.
nag trabaho ang asawa ko bilang manager ng mga clothing brand ng mommy, ayaw ni tita na mag trabaho ang anak nila pero wala silang nagawa kaya doon na lang siya ina sign.
he used to complain they other clothing that came there was still gangster but eventually he got used to do it because the young people are different now, tyaka gusto niyang mag trabaho para maka pag Ipon kame.
Kung tutuusin hinde na niya kailangan mag trabaho dahil binibigyan siya ni tita ng pera pero ayaw niyang tanggalen dahil gusto niyang tumayo sa sarile niyang paa.
Okay na daw itong bahay na ibinigay nila sa amin
gusto Kong kumilos at tulungan siya pero ayaw nila akong kapagod at mag trabaho.
Sobrang sweet nila diba? Dahil sobrang bait nila sa aken tanggap na tanggap nila ako para sa anak nila
pero dahil sa isang pangyayare wala na ang lahat, at nag bago ang lahat
how could they blame me? They knew it was an accident that but they are too blinded by the truth.
Alam Kong may kasalanan ako dahil hinde ko sinunod ang sinabe ni mark kung iniintay ko siya hinde sana magulo ang buhay ko at nag aaral na siya ngayon.
pero isang aksidente yon at hinde mo alam kung Anong pwedeng mangyare
According to one of the reason why I don't want to leave is because in other part of my heart I also know that I am really guilty.
kaya itong ginagawa nila sa aken sa araw araw ay isang parusa
pero hanggat kaya Kong patunayan na hindi ko kasalanan at aksidente yon ayaw Kong sisihen ang sarile ko, dahil hindi ko ginusto yon hindeng hinde.
Pupunta na sana ako sa kwarto ng biglang naka ramdam ako ng gutom, kung lo ang titan ko pero ayokong kumain wala akong gana sa araw araw na nangyayare sa buhay ko doon pa lang busog na busog na ako.
pumunta ako sa kusina para linisen ang mga kalderong pinag lutuan ko hindi ko pala ito nalines
I arranged the food and saved it, it won't to go to waste because it will be feed to tha streets dog and cats tomorrow, I don't want to go out now because I have closed the doors.
pero nag hihinayang paren ako dahil ito ang mga paboritong pag kain ni mark pero ano pa bang magagawa ko ayaw na niyang kainen ang mga luto ko
kahit alam Kong hinde niya kakainen ang mga luto ko nag luluto paren ako dahil nag iintay ako nang araw na kakainen niya ulit ang mga paborito niyang ako ang nag luto.
but it seems unlikely to happen.
I wash the pots after I finished umakyat na ako at pabagsak Kong hiniga ang akong katawan dahil ramdam ko ang pagod ngayong araw
nahagep nanaman ng mga mata ko ang picture and bracelet ng anak ko kaya kinuha ko ito
" Don't worry anak gabayan mo lang si mommy sigurado akong matatapos den ang lahat malapet muna ma kasama si mommy " Saad ko at Niyakap ko ang mga ito ng naka ngiti.
Anong trahedya nanaman kaya ang magaganap sa aken bukas
nagiseng na lang ako ng biglang may kumalabog sa pinto, narineg ko ang hoses ni mark sigurado akong siya yon, may Susi siya ng bahay kaya ma bubuksan niya ito.
tinignan ko ang Oras alas tres pa lang Bakit tila Napa aga siya ng uwe dahil umuuwe siya ng 8 or 10 ng umaga pero Napa aga naman siya ngayon.
dali dali Kong sinuot ang tsinelas ko, kaya slowly opened the door it's hard that he might just be outside and hear me he might get angry
bababa na sana ako ng pero nasilayan Kong bukas ang pinto at ilaw ng magiging kwarto ng anak namin
kaya dina ako nag dalawang isep na lumapit dito, I didn't eve get too close whe I heard someone crying
dahan dahan akong sumilip sa pintuan naka ramdam ako ng kaunting kirot ng puso ko sa nakita ko, I saw mark holding the baby's crib as she cried and bowed
" I'm sorry son, sorry dahil hindi kita nagawang iligtas " Saad niya mabilis tumulo ang mga luha sa mata ko nang marineg ang salitang yon.
ayan ang rason kung Bakit ayaw ko siyang iwan dahil maging siya sinisise hita ang sarile niya sa pag ka wala ng anak namin
he was willfully blinded to the truth while I was unveiling the silent sorrow.
" Visit mommy in her dream son, and say that daddy is so sorry daddy is really hurt because we were supposed to see you for a month but you are still gone, I don't want angry with your mommy but every time I remember no i can't stop it because " huminto siya at na kita Kong pinunasan niya ang ka yang mga mata
" Kung sinunod lang sana ni mommy mo ang sinabe ko andito ka sana ngayon and nag aaral kana siguro kay hinahated na siguro ako sa paaralan " Saad niya ay napatakip ako nang bibig para pigilan ang iyak ko dahil baka marineg niya ako
kasalanan koba talaga?
Is it really my fault that our son, disappeared no I really didn't want it, it was an accident
aksidente ang nang yareng yon.
kailan moba ako papakinggang mahal kong asawa.
I want to talk and approach him but I feel like I have no strength to do that, dahil sobra akong nasasaktan sa nakikita ko
tama si mark dahil kung sinunod ko talaga siya buhay ang anak namin ngayon masaya sana ang limang taong trahedya sa buhay ko, but he can't blame me for disobeying what he said because I had a reason, and he forgot what occasion day was.