แม้จะงุนงงสงสัยในอากัปกิริยาของอัลรีน่า แต่เฟรดร์ดิโค้ก็คลี่ยิ้มกว้างยอมรับว่าโล่งอกกับคำตอบของหญิงสาวเป็นอย่างมาก
“ถ้ายังไม่อยากกลับดาลิยา เดี๋ยวผมจะเป็นเจ้าบ้านพารีน่าเที่ยวเมืองไทยเอง” เฟรดร์ดิโค้เอ่ยอาสาอย่างใจดี แต่อัลรีน่ากลับรู้สึกเฉยๆ
“คุณริคจะออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้รีน่าหรือคะ”
“ใช่ครับ เรื่องค่าใช้จ่ายรีน่าไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวผมจัดการให้เอง”
เฟรดร์ดิโค้ขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจกับสุ้มเสียงที่อัลรีน่าเอ่ยถาม ราวกับไม่ดีใจสักนิดที่มีคนเป็นเจ้ามือออกค่าใช้จ่ายในการท่องเที่ยวให้ ผิดกับสาวๆ คนอื่นที่เขาเคยรู้จัก ซึ่งมักจะร้องกรี๊ดด้วยความดีใจที่มีเจ้ามือกระเป๋าหนักคอยเลี้ยงพวกเธอ
อัลรีน่ายิ้มกว้างแต่หาใช่รอยยิ้มแห่งความดีใจไม่! กลับเป็นรอยยิ้มที่ประชดประชันกับความใจดีของบุรุษหนุ่มนัยน์ตาสีฟ้า ซึ่งถ้าหากคาดเดาไม่ผิดเฟรดร์ดิโค้คงเป็นสปอนเซอร์ให้สาวๆ มานักต่อนักแล้ว
“รีน่าจะเที่ย
