ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเปิดกระเป๋าสะพายของตัวเองออก แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา จากนั้นก็นั่งลงตรงหน้าผู้หญิงคนนั้น
“ไม่ต้อง” ยังไม่ทันที่ฉันจะเช็ดรองเท้าให้เธอ เหมันต์ก็พูดขัดขึ้นมาสะก่อน
“ทำไมคะ !!” ผู้หญิงคนนั้นเธอแสดงสีหน้าไม่พอใจเอามากๆ
ฉันลุกขึ้นยืนพร้อมกับเก็บผ้าเช็ดหน้าใส่กระเป๋าไว้เหมือนเดิม
“เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่” ปากพูดบอกผู้หญิงที่อยู่ข้างๆกายเขา แต่สายตากลับจ้องมองมาที่หน้าฉัน
ทำไมกัน อยากให้ฉันเจ็บอีกใช่มั้ย นี่ไงฉันเจ็บจะตายแล้ว
“จริงนะ เหมันต์จะซื้อให้ชมพูจริงๆนะคะ ^_^” เธอคนนั้นยิ่มร่าออกมาราวกับว่าถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง
“อื้ม” เหมันต์ตอบสั้นๆ ก่อนที่จะก้าวขาเเดินผ่านหน้าของฉันไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆอีกครั้ง ทำไมนะ ทำไมฉันถึงยังรักเขาอยู่ได้ ทั้งที่เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้แล้ว
@หน้าห้องทำงานของเหมันต์
“หมวย นี่แกทำไมไม่มาทำงานเมื่อวานน่
