ปลายฝนอ่านข้อความต่อว่าจากเพื่อนสนิทก็หน้าแหยนิดหน่อย จำไม่ได้แม้แต่หน้า ชื่อก็ด้วย ตอบกลับไปแค่ว่า ‘โทษที ฝนคงยุ่งน่ะ’ แต่ไม่ยอมรับว่าลืมเรื่องของเพื่อนแต่อย่างใด เพราะตนไม่ใช่คนขี้ลืม ก็แค่จำไม่ได้แค่นั้นเอง อดแลบลิ้นให้กับข้ออ้างของตัวเองไม่ได้
นิภาสิริถามต่อ อย่างคนใคร่รู้
‘คบกับเขานานแค่ไหน ทำไมถึงรีบแต่ง’
‘อีฟรู้จักหมอได้ไม่นานหรอก แต่ความรักอะเนอะ แค่คุยกันแล้วมันคลิก ก็รู้เลยว่าคนนี้คือใช่สำหรับเรา’
นิภาสิริไม่ถามอะไรทางนั้น แล้วเลือกพิมพ์ข้อความถามเธอว่า
‘ฝนอยู่ไหน’
‘กินข้าวกับพี่พีช’
‘อีตาพืชมีพิษนั่นอะนะ ยังคบกันอีก’
นิภาสิริดูจะมีปัญหากับคนที่มาคบหาหรือสนิทสนมกับเพื่อนของตนแทบทุกคน ต้องจิก กัด แขวะใครต่อใครไปทั่ว จนปลายฝนย้ำความสัมพันธ์ของตนกับทัชกรให้เพื่อนรู้
‘เป็นพาร์ทเนอร์ธุรกิจกัน’
‘แววตานายนั่นตอนมองฝนไม่ใช่พาร์ทเนอร์ธุรกิจเลยนะ’
ไม่ได้ตอบอะไรอ่านอย่างเดียว
