: CHAPTER 8 : Our Lady
1429 Words
: CHAPTER 8 : Our Lady
“Excuse me? What'd you have in mind as far as compensation? Please contact me later... I’ll pay” เขาพูดโดยไม่ปล่อยให้สาวใหญ่แนะนำตัวด้วยซ้ำ ในห้องนี้ชายหนุ่มตัวสูงเท่ากันกับฝรั่งหน้าตาดี คนอย่างภากรพร้อมที่จะข่มขวัญศัตรู
ภากรเคยได้ยินเรื่องนี้มาตอนอยู่เมืองนอก เขาศึกษามาพอสมควรว่าคืออะไรจากการสังเกตและคาดเดาแผนการร้ายของเธอได้ไม่ยากเลย ตาคมเหลือบมองหญิงสาวที่ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ ต้อนรับแขกสองคนให้เข้ามาวางกล่องใบใหญ่ที่มีกลิ่นหอมอ่อน คาดว่าน่าจะเป็นอุปกรณ์หอมระเหย ลงบนโต๊ะกระจกกลางห้อง
“อะไรกันคะพี่ภีม? นี่แขกวีนะ”
“จะให้พี่โทรบอกคุณอาดีไหมครับ?” เสียงขู่ฟ่อผ่านไรฟันขาวครบทุกซี่และเขาไม่ขู่เปล่า พอหยิบมือถือขึ้นมา นักบริการงานนวดรีบแย้งเรื่องเงิน
“What’s the problem? She already paid”
“You should go... She’s our lady”
คุณหนูของบ้าน... เป็นคำที่เขาตั้งใจเปล่งมันออกมาแต่อาจสื่อสารผิดพลาดไป
สองนักบำบัดงานเสียวถึงกับมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ด้วยพวกเขาไม่อยากเสียลูกค้ารายใหม่ เจ้าของโรงแรมกระเป๋าหนักเงินหนาจ่ายแรง แต่ถ้าหากว่าเป็นเรื่องชู้สาวพวกเขาคงไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวให้มีปัญหา โดยเฉพาะคำกร้าวสั่งสุดท้าย
“She’s mine... Please quickly go If you don't wanna have a problem.”
วีณาพยายามที่จะเข้าใจว่าคนอย่างภากรสามารถทำได้ทุกอย่างมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่คิดว่าเขากำลังสื่อความหมายไปในทางคนรัก และเรื่องเธอเป็นของเขา She’ s mine! เนี่ยนะ จะบอกว่าเขาเกิดหึงหวงเธอขึ้นมายิ่งเป็นไปไม่ได้เลย
เธอได้แต่ยืนตาเขียวอย่างนั้น กระทั่งชาวต่างชาติทั้งสองรีบเก็บกระเป๋าออกจากห้องไปเพราะเจ้าถิ่นไม่ให้การต้อนรับ
“พูดอะไรของพี่ภีมคะ? นี่...”
“...”
ไม่มีคำตอบจากริมฝีปากหนาหยักได้รูป ลึกลงไปในแววตาคู่คมดั่งมีเปลวโทสะลูกใหญ่ หญิงสาวผ่อนลมหายใจออกมาหนัก ๆ
“หมอที่วีจองตัวให้มานวดน่ะ มันนวดอีโรติก โยนีบำบัดนะคะ ไม่ใช่พวกจ้างเที่ยวหัดนวดแล้วหลอกเอาสาวไว้กินฟรี นั่นคนดังกว่าจะจองคิวได้ระดับปรมาจารย์ มีใบประกาศนียบัตร นวดสปาธรรมดาวีนวดกับพวกพี่ก็ได้ เคยนวดขาให้วีนี่...”
“Tantric Institute of Integrated Sexuality เรื่องนวดเซ็กส์ระดับแอดว้านซ์ นวดเพื่อผ่อนคลายสำหรับสุภาพสตรี พี่เรียนมาครับน้องวี... ถ้าอยากนวดพี่นวดให้ได้”
ความมั่นใจเด็ดเดี่ยวในแววตาหายไป กลอกตาไปมาอย่างอ้ำอึ้ง วีณาไม่รู้เรื่องนี้!
“พี่... ไปเรียนบัตเลอร์กับปริญญาโทการโรงแรมมาไม่ใช่หรือคะ?”
“เวลาว่างพี่ไปเรียนอย่างอื่นครับ ไม่ได้ไปเล่นดนตรี เก็บเงินค่าเรียนงก ๆ เหมือนภามเพื่อแบ่งเบาภาระคุณอาเลยนะ พี่ฉลาดกว่านั้น” ไม่พูดเปล่า มือหนาสากเริ่มปลดปราการชิ้นแรกคือนาฬิกาเรือนเหยียดล้านของขวัญจากอนันต์ในวันเกิดของเขา วางมันลงบนโต๊ะไม้สีน้ำตาลเข้มตามด้วยเข็มขัด...
ภากรไม่คิดว่าเขาจำเป็นต้องพูด แต่เขาไม่มีความคิดตรงไหนเหมือนภาคินสักอย่างเดียวและเธอไม่เคยเชื่อใจเขา
“พี่ใช้เงินคุณอาคุ้มค่าทุกบาททุกสตางค์ เพื่อเป็นบัตเลอร์ที่รู้งานบริการทุกอย่าง ไว้ดูแลลูกสาวท่าน”
“อ้อ... เป็นพวกบูชาผู้มีพระคุณจนตัวตายสินะ เกิดในยุคซามูไรหรือไง? สั่งให้คว้านท้องตัวเองก็คงจะทำล่ะมั้ง...”
“ไม่ทำครับ... พี่จะลาออก เก็บข้าวของไปจากบ้านวีทันทีถ้าวีสั่งให้พี่คว้านท้อง แต่พี่จะไม่ไปจากชีวิตวีง่าย ๆ หรอก พี่จะตามรังควานวีไปจนวันตาย”
นั่นไงพี่ภีมของเธอ! วีณาสะดุ้งเฮือกกับคำขู่แสนหวาน แม้หางตาสวยใต้อายไลเนอร์คมกริบกลับทอดมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ยกสองมือกอดอกอย่างเชิดหยิ่งสมเป็นคุณหนูวีณาทุกกระเบียดนิ้ว
ภาพลักษณ์สวยหรูดูได้จากภายนอก แต่อาการลนลานตื่นเต้นตกใจกลัวผ่านฝ่ามือเล็กที่กำเก็บไว้ใต้รักแร้ คนสนิทสนมกันมาคงต้องเห็น ชายหนุ่มก้าวเข้าไปใกล้ กระตุกกระดุมเสื้อออก โน้มใบหน้าลงบอกข้างหูเบา ๆ
“ไปอาบน้ำกันก่อนค่อยนวด... นวดอีโรติกอย่างที่น้องวีอยากจะนวดน่ะ”
ไม่ใช่พื้นกระเบื้องเย็นเฉียบใต้ฝ่าเท้าทำให้เธอเสียวสันหลังวาบ เป็นนัยน์ตาประกายกร้าวของชายร่างสูงใหญ่กำยำที่เดินผ่านไปดึงน้ำก็อกน้ำขึ้นจนสุด
“พี่นวดให้ได้... ไม่ต้องไปใช้บริการที่ไหนไกล”
“ไม่นวดแล้วค่ะ วีจะกลับบ้าน”
“ชุดนี้น่ะเหรอครับ? อาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนนะครับ พี่จะไปส่ง” ซุ่มเสียงเผด็จการว่าชุดคลุมอาบน้ำของเธออย่างตำหนิเพราะเจ้าตัวดันลืมไปแล้วจริง ๆ ตอนคิดหนีเขา พอโดนจับพาดบ่าบังคับพาเข้าห้องน้ำมา เธอยังยั่วโทสะเขาไม่เลิก
“ใส่ชุดไหนใครจะทำไมล่ะ?”
วีณายกมือกอดอกส่ายหน้าหยิ่งผยอง ขณะแก้มขาวนวลกลายเป็นสีซับเลือด คราวลอบมองเรือนร่างสมบูรณ์แบบอย่างชายชาตรีใต้ผิวสีน้ำผึ้ง มัดกล้ามบนท่อนแขนไล่ไปถึงแผงอกเปลือยเปล่า เขาจุ่มมือลงกวักน้ำ วัดอุณหภูมิน้ำให้อุ่นพอดีเอาอกเอาใจคนอาบ ต่างที่เขากำลังทำให้เธออึดอัดใจและโมโห!
“นี่... พี่ภีม พ่อให้พี่มาควบคุมพฤติกรรมวีทำไม่วีจะไม่รู้ พี่ควรทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไปเสียนะคะ เดี๋ยวพ่อก็ลืม มายุ่งวุ่นวายทำไม?”
“มันเป็นหน้าที่ของพี่”
ชายหนุ่มไม่สนใจว่าเธอจะว่ายังไง พอน้ำในอ่างอุณหภูมิพอเหมาะในระดับที่เขาพึงพอใจแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววมาดมั่นบอกย้ำอย่างชัดเจน
“วีไล่ยังไงพี่ก็ไม่ไป... พี่ไม่ไปครับ ไป... จัดการกับตัวเองให้อยู่ในสภาพเรียบร้อยนะ ถ้าอยากจะนวดนักพี่นวดให้ค่อยกลับบ้านพร้อมกัน”
กรี๊ดดดด! ออกมาได้เธอคงทำไปแล้ว วีณากัดฟันกรอด ๆ เพียงไม่นาน ก่อนที่เธอจะพยายามรักษากิริยาผู้ดีไว้อย่างเหลืออดเหลือทน
“เฮอะ! ไอ้โรงแรมอะไรเนี่ย สร้างเรื่อง...”
“คุณอาไม่ได้สร้างเรื่อง พี่ว่าวีต่างหากที่กลัว... พูดไปงั้น เอาเข้าจริงไม่กล้าทำอะไรสักเรื่อง...”
ถ้อยคำดูถูกเรียกศักดิ์ศรีของหญิงสาวกลับมา ริมฝีปากบางเคลือบลิปสติกสีแดงสดเม้มปิดสนิทแน่น เธอทำชี้นู่นนี่รักษาเชิงตัวเองไว้ เบะปากโพล่งน้ำเสียงก้าวร้าว
“ทำไมต้องกลัว? ไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัว มั่นอกมั่นใจว่าทำได้ก็ทำให้ดีแล้วกันค่ะ นวดไม่ได้เรื่องเมื่อไรวีจะให้คุณณดาจัดการนัดหมายให้ใหม่” แล้วเธอก็ท้าทายเขายักคิ้วหลิ่วตากวนประสาท ยกปลายนิ้วแตะคางครุ่นคิด “เอ... แต่ว่าไม่มีน้ำมันนวดนะ ทำไง? ต้องกลับไปขอคุณอเล็กซ์แล้วล่ะ”
โทสะระลอกหนึ่งของบัตเลอร์ผู้แสนดีผุดวาบ เพียงนึกถึงสายตาของหมอนวดชายมือโปรที่ลอบมองเธออย่างพึงพอใจ ท่าทางจะอยากนวดเหลือเกิน หากว่าเขาไม่อยู่ก็ไม่รู้อะไรจะเกิดกับคุณหนูคนดี
ชายหนุ่มก้าวไปประจันหน้าเธอที่วางกระเป๋าแบรนด์เนมลงบนที่วางหน้ากระจกอย่างไม่แยแสสิ่งใด ในท่าทีข่มขู่ประกาศศักดา
“เอาเป็นว่าพี่มีวิธีทำ... หรือถ้าวีอยากให้พี่โทรรายงานคุณอาเรื่องนี้ก็ได้เหมือนกันครับ...” เขาเงียบไปครู่ ปรับน้ำเสียงเข้มขึ้นตามอารมณ์ยามสบมองสีหน้าดื้อรั้นของหญิงสาว
“แต่ทันทีที่พี่โทรบอกคุณอา รับรองว่าชีวิตของสองหมอนวดนั่นกับคุณณดาไม่ปลอดภัย ขึ้นอยู่กับวีแล้วว่าอยากให้คนอื่นเดือดร้อนไหม?”
น้อยครั้งนักที่ภากรใช้วิธีการข่มขู่ซึ่งเป็นตัวเลือกสุดท้าย ตาคมจรดมองเส้นผมเปียกหมาดสีดำขลับสยายกระจายส่งกลิ่นหอมอ่อน ใบหน้าหวานงามหมดจดยามเง้างอนบอกว่าคุณหนูของบ้านไม่ได้รู้จักสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ‘ผู้ชาย’ เลย
- Writer
