[8] ข่มขู่
1308 Words
1 อาทิตย์ผ่านไป
หนึ่งอาทิตย์ที่ฉันอยู่แต่ห้องไม่ได้ออกไปไหน เพราะมันเจ็บระบมไปทั้งตัว ตรงจิมิน้อยของฉันมันระบมไปหมด คิดเอาสิว่าไอ้พี่ป่ามันดิบเถื่อนขนาดไหน
วันนี้แหละฉันจะไปเรียกร้องความยุติธรรมให้กับน้องจิมิของฉัน
ฉันแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีครีม แต่งหน้าจางๆ รัดผมรวบดึง ผู้ชายคนไหนเห็นเป็นต้องเหลียวหลังกันทุกคน
ณ บริษัท
บริษัทนี้เป็นบริษัทที่พี่ป่ากับรินเพื่อนสาวของฉันหุ้นกัน ฉันมาที่นี่ค่อนข้างบ่อย ไม่ได้มาหาเพื่อนนะ มาอ่อยผู้ชาย
"เข้าไปไม่ได้นะคะ"
เสียงเลขาที่นั่งอยู่หน้าห้องท้วงฉันขึ้น เมื่อฉันกำลังจะดันประตูเปิดเข้าไปในห้องรองผู้บริหาร เธอคงจะเป็นเลขาคนใหม่ เพราะฉันพึ่งเคยเห็นหน้าเธอ
"ทำไม ?" ฉันเอ่ยถามเลขาของพี่ป่า
"คุณป่าคุยอยู่กับคุณภวรินค่ะ ถ้าไม่ได้ติดต่อไว้ล่วงหน้าเชิญกลับไปก่อนนะคะ"
"ประทานโทษนะคะ พอดีฉันเป็นเพื่อนกับภวริน แล้วฉันก็เป็นเมียของพี่ป่า"
พูดจบฉันก็ดันประตูเข้าไปด้านในทันที
ภายในห้อง มีแค่รินเพื่อนของฉันนั่งอยู่ แล้วพี่ป่าหายไปไหน
"เห็นพี่ป่ามั้ยริน"
รินมันมองหน้าฉันแล้วก็ยิ้มๆ ก่อนจะส่งซิกให้ฉันดูที่ใต้โต๊ะทำงานของพี่ป่า
อ่า! แอบหลบอยู่สินะ
ฉันเดินไปก้มดูใต้โต๊ะทำงานของพี่ป่า พี่ป่าแอบหลบอยู่จริงๆ
"มาแอบหลบอยู่ตรงนี้นี่เอง^_^"
พี่ป่ายืนขึ้นเต็มตัวแล้วมองหน้ารินตาเขม่ง ฉันแอบส่งซิกให้รินออกไปจากห้อง
หลังจากรินออกไปจากห้องทำงานของพี่ป่าแล้ว ฉันก็โผล่กอดพี่ป่าแน่น
"คิดถึงจัง"
คำพูดของฉันมันอาจจะเหมือนคนตอแหลนะ แต่ฉันพูดจริงๆ ฉันคิดถึงพี่ป่าจริงๆ
พรึ่บ! พี่ป่าดันตัวฉันออก
"มาทำไม อยากเจอเอาอีกว่างั้น"
คำถามของพี่ป่าทำเอาจนฉันลุกซู่ไปทั้งตัว ฉันก้าวขาถอยออกห่างจากพี่ป่าสองก้าว ก่อนจะยิ้มเจือนๆให้เขา ภาพที่ฉันมีอะไรกับพี่ป่ามันยังติดตาฉันอยู่เลย ท่อนเอ็นแท่งใหญ่ยาวของเขามันยากที่จะลืมจริงๆ
"หึ !" พี่ป่ามองหน้าฉันก่อนจะเค้นหัวเราะในลำคอออกมาเบาๆ
"ป่าจ๋า เราเป็นแฟนกันแล้วนะ ตกลงมั้ย^_^" ถึงฉันจะกลัวพี่ป่าทำเรื่องอย่างว่ากับฉัน แต่ฉันก็ไม่ลดละความพยายามที่จะเอาเขามาเป็นแฟนหรอก
เพราะฉันชอบพี่ป่าจริงๆ
"หึ! ตลกกูไปตกลงเป็นแฟนกับมึงตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ก็เรามีอะไรกันแล้ว"
"ถ้าเอากับมึงแล้วต้องเป็นผัวมึง งั้นป่านนี้ผัวมึงไม่ล้นโลกเลยหรอวะ"
คำพูดของพี่ป่ามันเหมือนฉันโดนไม้หน้าสามพาดมาที่หน้าแรงๆสักสามสี่ที รู้สึกหน้าชาไปหมด เจ็บดีจริงๆคำพูดแบบนี้
"พี่ต้องเป็นแฟนกับแอม"
"หึ ไม่มีทาง"
ฉันก้มหน้าลงเปิดกระเป๋าแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา ฉันกดเข้าไปที่คลิปวีดีโอที่ฉันบันทึกไว้ แล้วกดเล่นวีดีโอ
เสียงร้องครางของพี่ป่าดังขึ้น พร้อมกับเสียงฉันที่กำลังร้องขอชีวิตจากเขา อีกทั้งยังมีเสียงเนื้อกระทบเนื้อ
พี่ป่าถลึงตาใส่ฉันทันทีที่ได้ยินเสียงจากคลิปวีดีโอที่ฉันเปิด
"Damn !!" พี่ป่าสบถคำหยาบโลนออกมา แล้วก็จ้องฉันตาเขม่ง
คิดว่าฉันกลัวสายตาของเขามั้ย ไม่ค่ะ! ฉันไม่เคยกลัว ฉันแค่กลัวโดนเขาปล้ำแค่นั้น
"ลบคลิปซะ !!" พี่ป่าพูดสั่งฉันเสียงแข็ง เขาขบกรามแน่น คงคิดไม่ถึงละสิว่าฉันจะบันทึกไว้
"ลบทำไมละคะ เก็บไว้ดูน่าสนุกดีออก^_^" ฉันยิ้มหวานให้พี่ป่า
"มึงทำแบบนี้เพื่ออะไร"
"ก็ไม่อะไรคะ แอมแค่ต้องการให้พี่ยอมเป็นแฟนแอม^_^"
"ไม่" พี่ป่าตอบกลับทันควัน เขาไม่คิดให้เยอะกว่านี้สักหน่อยเลยรึไงกัน
"เอาสิ ถ้าพี่ไม่ยอมเป็นแฟนแอม แอมจะลงคลิปนี้"
"...." พี่ป่าเงียบจ้องหน้าฉันตาเขม่งพร้อมกับขบกรามแน่นกว่าเดิม
"คิดดีๆน่า ในคลิปเห็นหน้าพี่ชัดแจ๋วเลยน่าพี่ป่า^_^"ฉันชูโทรศัพท์ขึ้นให้พี่ป่าได้เห็นเต็มๆตา
พี่ป่าจะแย้งโทรศัพท์จากมือฉันไป แต่ฉันเร็วกว่าค่ะ ไม่ได้กินฉันหรอก อีกอย่างถึงเขาจะแย่งไปได้แล้วลบคลิปออก คิดหรอว่าคนอย่างอีแอมแปร์จะไม่มีสำรองไว้
คิดจะทำงานใหญ่ใจต้องนิ่ง ^_^
"สรุปเราเป็นแฟนกันรึยังค่ะ^_^"
พี่ป่าทำหน้าเหมือนกำลังขุ่นคิดอะไรสักอย่าง ก่อนจะพยักหน้าตอบ
ฉันยิ้มออกมาแก้มแทบปริ เยส! สุดท้ายฉันก็ได้เป็นแฟนกับพี่ป่าสักที เรื่องที่เขาจะรักฉันคบไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็คงรักเองนั้นแหละ ฉันน่ารักจะตาย
พรึ่บ! ฉันโผล่เข้ากอดพี่ป่าแน่น แล้วก็พรมจูบไปทั่วใบหน้าของเขา แต่พี่ป่านี่สิดันหน้าฉันออก
"กลับไปได้ละ กูจะทำงาน"
"หื้อ!! เราเป็นแฟนกันแล้วนะคะ ห้ามไล่แอมแบบนี้"
"...."
"ไปกินข้าวกันดีกว่าคะ^_^" ฉันจูงมือพี่ป่าแต่พี่ป่านี่สิยืนแข็งทื่อไม่ยอมขยับ
"กูไม่หิว"
"แต่แอมหิว ไปกินเป็นเพื่อนแอมหน่อยนะคะ^_^" ฉันทำหน้าออดอ้อนพี่ป่า แล้วดูพี่ป่าทำหน้าสิ เหมือนเบื่อโลกใบนี้มากอย่างงั้นแหละ
"ถ้าพี่ไม่ไปแอมจะโพสต์คลิป"
ฉันยืนกอดอกจ้องหน้าพี่ป่า ดูสิว่าจะยอมพาฉันไปกินข้าวรึเปล่า
พี่ป่าพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ
"เออ ไป!!"
จบคำพูดของพี่ป่าเขาก็จูงมือฉันเดินออกจากห้องทำงาน พาเดินไปที่รถของเขา ฉันมองไปที่มือของพี่ป่าที่กำลังจับมือฉันอยู่
ตึกตักตึกตัก หัวใจฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเลยตอนนี้ รู้สึกมีความสุขจัง
ภายในรถ...
"พี่ป่า จอดๆร้านนั้น"
ฉันชี้นิ้วบอกให้พี่ป่าจอดตรงร้านอาหารตามสั่งข้างทาง
"มึงมั่นใจ ว่าจะกินร้านนี้?"
พี่ป่าหันหน้ามาเลิกคิ้วถามฉัน มันแปลกขนาดนั้นเลยงั้นหรอ แค่กินอาหารข้างทางเนี้ย อร่อยจะตาย
"ค่ะ^_^"
หลังจากพี่ป่าจอดรถแล้วเราสองคนเดินเข้าไปในร้านอาหาร เป็นร้านเล็กๆ ฉันสั่งกระเพาหมูกรอบกิน ส่วนพี่ป่าไม่ได้สั่งอะไร ตามใบหน้าเขาเริ่มมีเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นมาเยอะมาก
คงจะร้อน เพราะแดดค่อนข้างแรง แล้วร้านก็มีแค่พัดลม
"มึงไปนั่งตรงอื่นได้มั้ววะ กูอึดอัด" พี่ป่าหันมาบอกฉันที่กำลังนั่งเบียดเขาอยู่
ฉันยอมลุกขึ้นไปนั่งตรงข้ามกับพี่ป่าแต่โดยดี
"เดี๋ยวพรุ่งนี้แอมจะย้ายของไปอยู่ที่คอนโดพี่นะคะ^_^"
พี่ป่ามองหน้าฉันแล้วก็ขบกรามแน่น ก่อนจะพนักหน้าตอบ
"น่ารักแบบนี้สิแอมช๊อบชอบ^_^"
ฉันยกมือขึ้นไปหยิกแก้มพี่ป่าเบาๆ แต่ถูกเขาปัดออกอย่างรำคาญ
ชิ!! คอยดูเถอะรักอีแอมแปร์คนนี้ขึ้นมาเมื่อไหร่ จะไม่ให้หยิกแก้มเลย
- Writer
