ฉันนั่งมองร่างของพี่ป่าท่อนบนเขาเปลือยเปล่า ท่อนร่างมีผ้าห่มปิดคลุมเอาไว้ ฉันค่อยๆกำมือแน่น น้ำตามันจะไหลออกมาสะให้ได้แต่ฉันพยายามกลั้นเอาไว้
เมื่อคืนฉันเมาจนไม่ได้สติ ฉันไม่แปลกหรอกที่ฉันจะใจง่าย แต่ทำไมต้องเป็นผู้ชายคนนี้
คนที่ฉันต้องการจะลืม
"ด้ายย...."
ร่างพี่ป่าค่อยๆพลิกตัว มือควานหาอะไรสักอย่างตรงข้างๆของตัวเอง ให้เดาคงกำลังหาแฟนของเขาอยู่ เจ็บ เจ็บอีกแล้ว
พี่ป่าค่อยๆลืมตาขึ้น สายตาเขามองมาที่ฉัน จู่ๆเขาก็เบิกตากว้าง แล้วก็ลุกขึ้นนั่งพลวด
"เชี้ย!! ทำไม่เป็นแบบนี้วะ" พี่ป่าเอามือยีหัวตัวเองแรงๆ
ฉันนั่งมองการกระทำของพี่ป่าอยู่อย่างนั้น เขาคงจะไม่ได้ตั้งใจเหมือนกับฉันสินะ เราคงจะเมาทั้งคู่เลยไม่มีสติ เรื่องเมื่อคืนมันคือความผิดพลาด
"อะ แอมกู...."
"ไม่้เป็นไรค่ะ แอมโอเค พี่กลับไปเถอะแฟนพี่คงจะรออยู่" ฉันพูดจบก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น
พี่ป่าลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าที่กระจายเกลื่อ
