เช้าวันใหม่...
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความว่างเปล่า สมองมันยังโล่งเหมือนเดิม ใจก็ยังรู้สึกเจ็บเหมือนเดิม ไม่รู้เลยว่าวันนี้ฉันควรจะทำอะไรจะออกไปข้างนอกหรือจะนอนโง่ๆอยู่ในห้องแบบนี้ เมื่อคืนก็กว่าจะข่มตานอนได้ก็ปาไปตี2กว่าๆ
ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังขึ้น
ฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปเปิดประตู คนที่เคาะห้องฉันคือเด็กคนนั้น ที่ชื่อว่าเค เขายิ้มหวานให้ฉันในมือถือถาดอาหาร
"ไม่ได้สั่ง" ฉันกำลังจะปิดประตูแต่เคเอามือมาดันประตูไว้ก่อน
"ผมเห็นว่ามันสายแล้วเจ้ยังไม่ออกจากห้อง ผมเลยเอามาให้ ฟรีไม่คิดเงินเพราะแม่ผมเป็นเจ้าของร้านอาหาร^_^" พูดจบก็ฉีกยิ้มหวานให้ฉัน
"ขอบคุณแต่พี่ยังไม่หิว"
"รับไว้เถอะเจ้ เจ้หิวเจ้ก็ค่อยกินก็ได้^_^"
ฉันถอนหายใจออกมายาวๆก่อนจะรับถาดอาหารมาจากเค เคยิ้มออกมาอย่างพอใจที่ทำให้ฉันยอมรับอาหารจากตัวเองได้
"งั้นผมไปก่อนนะครับ ต้องไปล้างจานเดี๋ยวแม่บ่น^_^"
"เดี๋ยว !!" ฉ
