1 อาทิตย์ผ่านไป...
ขาของพี่ป่าที่ก่อนหน้านี้ถูกดึงห้อยไว้ไม่ให้ขยับ ตอนนี้หมออนุญาติให้เอาลงได้เเล้ว แต่ก็ยังใส่เฝือกอยู่ เวลาจะไปเข้าห้องน้ำฉันจะช่วยประคองพี่ป่าไป ส่วนตาก็อีกสองอาทิตย์ถึงจะได้ผ่าตัด
เรื่องที่พี่ป่าประสบอุบัติเหตุรถชน ทางพ่อกับแม่ของพี่ป่าไม่รู้ พี่ป่าสั่งห้ามไม่ให้ใครบอกเรื่องนี้ เขาคงกลัวว่าพ่อกับแม่จะเป็นห่วง
"แอม มึงทำอะไรวะนานชิบหาย !!"
พี่ป่าตะโกนเรียกฉันจากด้านนอก คือตอนนี้ฉันกำลังเข้าห้องน้ำอยู่ แล้วก็พึ่งเข้ามายังไม่ถึงสามนาทีเลยด้วยซ้ำ มันนานตรงไหน
"แปปนึงสิคะ" ฉันตะโกนกลับไป
"แอม กูจะอ้วกเร็วๆ" พี่ป่าตะโกนเร่งฉันอีกครั้ง
ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ นี่ขาดฉันไม่ได้สักวินาทีเลยหรอ ไอ้ฉันก็อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง เขาไม่ได้รักฉันเขาไม่คิดอะไรมากหรอก แต่ฉันนี่สิ อยู่กับเขาแทบจะ24ชั่วโมง ฉันจะบ้าตายอยู่แล้วกับหัวใจตัวเองเนี่ย
แกร่ก! ฉันเปิดประตูห้องน้ำออก
