“ทำไมคะ”
ทอฝันพอจะเข้าใจความหมายในคำพูดของเขา แต่แกล้งย้อนถามไปงั้นเอง “กลัวเหรอ”
“มีใครบ้างไม่กลัว”
“แต่ทำ”
“ก็...ผมอดใจไว้ไม่ไหว คุณหนูน่าเอาที่สุด”
เชิดกล่าวเสียงเข้มขึ้น “จริง ๆ นะครับ น่าเอา ผมแข็งตั้งแต่แรกเห็น”
แท่งในมือของหล่อนยังสามารถยืนยันได้ว่า อารมณ์ของเขาเป็นแบบนั้นจริง ๆ
“หูย”
“ไม่เชื่อผมเหรอ”
“เชื่อค่ะ เต็มมืออยู่นี่ไงล่ะคะ แล้วไม่กลัวคุณพ่อของฉันหรอกเหรอ”
“ตอนแรกก็กลัว แต่พอหน้ามืดขึ้นมาแล้ว มันอดใจไม่ไหวจริง ๆ”
“ถ้างั้นก็ต้องต่อให้จบค่ะ”
“อะไรนะครับ”
“คุณรู้เอาไว้ด้วยว่าคุณพ่อของฉันมองอยู่ ดูกล้องนั่นสิ”
“เอ้อ...”
เชิดถึงกับกลืนน้ำลายฝืดคอ
“เร็วสิ ต่อ เอาให้จบ”
ทอฝันเร่งเร้า “ต้องจบให้ประทับใจคุณพ่อฉันด้วยนะคะ ไม่งั้น...คงยากที่คุณจะออกไปจากบ้านหลังนี้ได้”
“ขู่เหรอครับ”
“ฉันว่าคุณคงเข้าใจดีว่าฉันขู่หรือเปล่า” น้ำเสียงของหญิงสาวค่อนข้างจริงจัง
เชิดสบต
