เดย์พากันตามาหาคุณพ่อของเธอที่บ้าน
โดยจอดรถที่บ้านของเขาและพากันตาเดินมาที่บ้านของเธอ
"คุณพ่อ"
กันตาวิ่งมากอดผู้เป็นบิดา
"กันตาลูกพ่อ พ่อขอโทษนะลูก"
คุณศิวกรโอบกอดบุตรสาวพร้อมคำขอโทษ
หลังจากที่เขาฟื้น คุณพิพัฒน์ เพื่อนบ้านที่ชนิดชิดเชื้อกันมา ก็เล่าความจริงทุกอย่างให้ฟัง และส่งแม่บ้านและพยาบาลมาดูแลทุกวัน คุณศิวกรได้แต่คิดถึงบุตรสาวและเสียใจทุกๆวัน
"สวัสดีครับคุณอา"เดย์ยกมือไหว้พ่อตา
"สวัสดีลูก กันตาไปหาน้ำให้พี่เขาทานหน่อยลูก " เมื่อบุตรสาวเดินไปคุณศิวกรหันมาคุยกับเดย์อีกครั้ง
" น้องไม่เคยห่างอาเลย ฝากดูน้องด้วยนะลูก"
"ครับคุณอา ผมจะดูแลน้องอย่างดี"
เดย์กล่าวด้วยความจริงใจ
กันตาเดินถือน้ำมาส่งให้พี่
แล้วไปนั่งกอดพ่อไม่ห่างด้วยความคิดถึง
"ค้างที่นี่สักคืนมั้ยลูก"คุณศิวกร ถามบุตรสาวอย่างรอคำตอบ กันตาถึงกับยิ้มค้างเพราะเธอไม่สามารถตัดสินใจเองได้ ก็ได้แต่มองหน้าพี่
เดย์เห็นว่าน
