Ep.5 หวานNCกรุบกริบ

2517 Words

“ก็แล้วแต่นะ....ถ้าเธอไม่มา...รอยพิมพ์ก็..” “โอเคตกลง!ฉันยอม”ฮันเตอร์หันไปหาน้องสาวทันทีที่ได้ยินสิ่งที่เธอบอกฮารุพยักหน้าให้พี่ชายเล็กน้อยก่อนจะยอมเดินไปหาเซนที่จ้องเธออยู่ “ดีมากสาวน้อย หึ! เอาเมียมึงไป!”เซนพลักรอยพิมพ์ไปข้างหน้าจนเธอเกือบล้มแต่ก็ได้คณิตมาประคองเธอไว้ทัน “เป็นไรไหมพิมพ์”รอยพิมพ์ส่ายหน้าปฏิเสธและช่วยกันประคองให้เธอยืนดีๆ “ส่วนเธอสาวน้อยเธอต้องไปกับฉัน”เซนจับมือบางเข้าหาตัวพรางก้มลงหอมแก้มเนียนจนฮันเตอร์ถึงกลับจะเดินไปต่อยแต่คณิตดักไว้ก่อนฮันเตอร์ก็ยอมฟังคำสั่งเพราะคำสั่งผู้เป็นนายต้องมาก่อนเสมอ “ฮันเตอร์ไม่ต้องห่วงหนูจะกลับมาหาพี่ให้ได้นะเชื่อมั่นในตัวหนูนะพี่”ฮันเตอร์น้ำตาไหลเขาไม่เคยหัวใจหวิวเท่านี้มาก่อนเมื่อรู้ว่ากำลังจะเสียของรักไป “พะ....พี่จะรอหนูะ...พี่รักฮารุนะดูแลตัวเองดีๆถ้ามีโอกาสก็ฆ่ามันได้เลย...เข้าใจที่พี่พูดไหม?”ฮารุหัวเราะออกมาหน่อยๆกับความคิดของพี่ชายตัวเอง “ไปได้แล้วสาวน้อย....”เซนจับมือบางมากุมไว้ก่อนจะเดินออกไปฮารุหันมาโบกมือให้พี่ชายส่งสายตาบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงเธอเก่งพอตัวไม่มีใครมาทำร้ายเธอได้แน่นอน “ฮึก...ฮารุ”ฮันเตอร์เข่าทรุดทันทีที่รถของเซนขับเคลื่อนออกไป “ฉันขอโทษนะฮันเตอร์”คณิตเองก็รู้สึกผิดเช่นกันที่ไม่สามารถปกป้องฮารุได้เขารักเธอเหมือนน้องสาวและเขาเองก็ใจหายเหมือนกันเมื่อเธอไปแบบนี้แต่เขาเชื่อในตัวฮารุว่าเธอจะต้องเอาตัวรอดได้แน่ๆ “กลับบ้านกัน..ป่ะพิมพ์”คณิตประคองรอยพิมพ์เดินไปยังรถโดยมีฮันเตอร์เป็นคนขับ ขับไปร้องไห้ไป รอยพิมพ์ก็ได้แต่ภาวนาว่าทั้งคินและเธอจะถึงบ้านอย่างปลอดภัยไม่เลี้ยวพุ่งข้างทางหรอกนะ ฮารุ Talk ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถหรูโดยมีลุงหน้าเด็กนั่งอยู่ข้างๆ เหอะ! คิดจะจับคนอย่างฮารุมา บอกเลยว่าคิดผิดมหัน! คอยดูเถอะเห็นตัวเล็กๆน่ารักแบบนี้ก็แผ็ดแซ่บซื๊ดถึงทรวงนะเอ่อ “นี่ลุงหนูบอกไว้ก่อนเลยนะว่าลุงคิดผิดมากที่เอาตัวหนูมาด้วย”พูดพรางยักคิ้วปั่นประสาทกวนตีนเข้าไว้ผู้ชายแบบนี้ดูเถอะอิหนูคนนี้จะกวนให้ไปไม่เป็นเลย “หึ!ปากร้ายใช่เล่นเลยนิสาวน้อย” สาวน้อย? อิ๊! ขนลุกว่ะ แหวะฉันแบะปากใสร่างหน้าแต่เขากับยกยิ้มกลับมาให้ฉันซะงั้นนายเองก็กวนตีนใช่เล่นเหมือนกันนิ เหอะ! “จะพาหนูไปไหน....หนูง่วงแล้วน้าลุง”เหอะเจอลูกอ้อนเข้าไปดูหน้าสิแดงแปร๊ดเลยแพ้ทางเด็กขี้อ้อนนิหวางานนี้มีลาบหมูล่ะ (ลาบปากไหมจ๊ะฮารุ) “อะ...อะไรของเธอ...นี่ไม่กลัวฉันหรอ”กลัว? ความกลัวคืออัลไรฮารุคนนี้ไม่เคยยักจะได้สัมผัสมัน “กลัวทำไมก็คนเหมือนกันหรือว่า....ลุงเป็นผีใช่ไหม0.0....อร้ายยยยย!!!!” “โอ้ยยยหุบปากยัยบ้า!!!....ฉันเป็นคนโว้ยย!!”ฮ่าๆ ดูหน้าหมอนี่สิตลกสิ้นดีแกล้งนิดแกล้งหน่อยทำเป็นโมโห อ๊ากกก ฮ่าๆๆโอ้ยน้ำลายใหล (น่าเกลียดมากลูก=.=') “จริงอ่ะ...ไหนดูสิเป็นคนจริงต้องเนื้อตัวอุ่น”ฉันจัดการดึงคนตรงหน้ามากอดโอ้ยยยคือดีกอดอุ่นมากแต่ติดที่นายเลวไปหน่อยนะถ้าไม่เลวฮารุคนนี้คงยกใจให้ไปแล้ว ฮิ้ววว “ตัวอุ่นดี...ต่อไปก็หัวใจจะต้องเต้น”ฉันจัดการเอาหูเล็กไปพิงอกข้างซ้ายโอ้แม่เจ้าในเต้นแรงมากหน้าอกแข็งเป้กเลยอ่าน่าซบอะไรเบอร์นี้ กลืนน้ำลายอึกใหญ่ “หัวใจก็เต้น...แถมยังเร็วอีกนะลุง”ฉันแกล้งแหย่คนตรงหน้าโอ้ยดูสิลุงเขินใหญ่เลยอะนี่ตั้งแต่เกิดมาเคยมีแฟนซักคนไหมนิแต่ไม่เชื่ออะหน้าตาดีขนาดนี้คงมีแฟนขนาดตั้งทีมฟุตบอลได้ อันนี้พูดจริง “พอได้แล้ว...เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้!”ทำหน้านิ่ง “แต่หนูยังพิสูนจ์ไม่ครบเลยนะ...เป็นคนจริงๆมันต้อง..” “ต้องอะไร?”ฉันยกยิ้มเจ้าเล่ห์มือเรียวสวยวางที่อกแกร่งลูบไล้ไปมา...อ่าส์กล้ามแน่นมากอ่ะฟินน... “ต้องมีอารมณ์ทางเพศนะสิคิกๆ”ฉันมองหน้าลุงที่ตอนนี้นิ่งมากไม่ใช่อะไรหรอกนะคงซ็อกน่ะสิฮ่าๆฉันเมื่อแกล้งคนตรงหน้าจนพอใจแล้วก็ผละตัวออกมานั่งเหมือนเดิมแต่จู่ๆก็โดนกระชากไปจูบซะงั้น “อื้อออ!!!”ม่ายย!!! อิลุงลวนลวมหนู แง๊ๆๆๆ นั่นมันจูบแรกของหนูนะหนูจะมอบให้กับลีมินโฮสามีของหนูแต่ตอนนี้อิลุงบ้ามันได้ไปแล้ววว “เธอทำฉันมีอารมณ์นะสาวน้อย…หึ”หนูฮารุขอสาบานเลยว่าจะไม่เล่นอะไรแบบนี้อีกแล้วนั่นมันจูบกระชากวิญญาณชัดๆ “อิ๊!....ปากก็ไม่นุ่ม แหวะ! จูบก็ห่วย ชิ!”ฉันบ่นออกมาแต่ที่ปากพูดออกไปนั่นไม่มีอันไหนเป็นความจริงเลยซักนิด พูดๆไปงั้นแหละทำให้นางเสียเซลฟ์แต่อิลุงบ้ากลับยกยิ้มกลับมาให้ซะงั้นอารุเกลียดคุณลุงงงงื้ออออฮารุอยากกลับบ้านถ้าขืนอยู่ด้วยกันสองคนมีหวังอิลุงได้งาบฮารุไปกินแน่ๆT^T ฮารุ Talk end คอนโด “พิมพ์เจ็บตรงไหนบ้างพวกมันทำอะไรเธอรึป่าว”คณิตและรอยพิมพ์กลับมาถึงคอนโดอย่างปลอดภัยเขานึกว่าจะมาไม่ถึงซะแล้วเมื่อฮันเตอร์เอาแต่ร้องไห้ขับรถส่ายไปมาบางครั้งเกือบชนเสาไฟฟ้าแล้วล่ะแต่เหยียบแบรกทัน =.=! “ป่าวพิมพ์ไม่เป็นไร...แค่เห็นหน้าคินพิมพ์ก็หายเจ็บแล้วล่ะ^^”คณิตมองรอยพิมพ์ที่ยิ้มมาให้เขาคณิตหลบสายตาทันทีเขาแพ้ทางเธอเวลาเธอยิ้มนี้แหละ “กะ...ดีแล้วนอนนะพักผ่อนเยอะๆรู้ป่าว”คณิตบอกรอยพิมพ์ทั้งที่ไม่ได้หันหน้าไปมองเธอเพราะตอนนี้แก้มเขาร้อนไปหมดและมันก็คงแดงมากด้วย “ได้ค่ะ....พิมพ์รักคินนะ^^”คณิตหันหน้ามามองรอยพิมพ์ที่ขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วบอกรักเขาหัวใจหนาเต้นรัวเร็วทั้งที่เมื่อก่อนเธอก็พูดออกจะปล่อยแต่ก็ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยแต่คราวนี้มันต่างออกไป “อื้ม....ระ...เฮ้อ..ไม่มีไรนอนเถอะเด็กดีของฉัน”คณิตเกือบพลั้งปากบอกรักรอยพิมพ์ส่วนเธอเมื่อรู้ว่าเขาจะพูดอะไรแต่ไม่ยอมพูดออกมาก็ยิ้มกว้างมองมือหนาที่ลูบหัวเธออย่างอ่อนโยนรอยพิมพ์หัวใจพองโตอย่างมีความสุขเมื่อคณิตบอกว่าเธอเป็นเด็กดีของเขา ^___^ 22.30 pm. “อื้มมมมม”รอยพิมพ์ลืมตาขึ้นมาหลังจากได้นอนพักผ่อนอย่างเต็มอิ่มเธอขยับตัวจะลุกแต่ลุกไม่ได้เหมือนมีอะไรมารัดเธออยู่รอยพิมพ์ก้มมองที่ช่วงเอวก็เห็นท่อนแขนหนาพาดมาอยู่ที่เอวเธอแถมยังรัดแน่นอีกรอยพิมพ์ขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าไปหาร่างหนาที่นอนหลับใหลอยู่ “น่ารักจังเลยนะเวลานอนเนี้ย นี่แน่ะ..”รอยพิพม์บิดจมูกคณิตเล่นไปมาด้วยความหมั่นไส้คนอะไรขนาดนอนหลับยังดูน่ารักเหมือนเด็กน้อย “ถ้าจมูกฉันเบี้ยวฉันเอาเธอตายแน่รอยพิพม์”เฮือกก!!!รอยพิมพ์กระเด้งตัวลุกขึ้นทันที่เมื่อคณิตลืมตาขึ้นมาเธอก้มหน้าต่ำคิดในใจว่าเธอจะต้องโดนคณิตว่าอะไรอีก ‘แย่แล้ว แย่แล้ว ยัยพิพม์’ รอยพิพม์คิดในใจ “พะ...พิมพ์ขอโทษ...พิมพ์ไปก่อนนะว้ายยย”รอยพิมพ์รีบขอโทษร่างหนาและกำลังจะลุกหนีแต่โดนท่อนแขนแกร่งรวบมาที่เอวคอดผลักเธอให้นอนลงที่เตียงเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือคณิตกำลังขึ้นคร่อมเธออยู่ “รู้ไหม...ฉันไม่ชอบให้ใครกวนเวลานอนนะ”รอยพิมพ์กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอมองหน้าคณิตที่ยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “งืออพิมพ์ขอโทษนะ...ปล่อยพิมพ์นะน้า..น้า”รอยพิมพ์พูดเสียงออดอ้อนให้คณิตยอมปล่อยเธอคณิตยกยิ้มมองหน้ารอยพิมพ์ที่ยืนปากทำตาปริบๆอ้อนมาให้เขา “เด็กดื้อชอบกวนคนอื่นเวลานอนมันต้องโดนลงโทษนะพิมพ์”คณิตพูดจบก็ก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากบางรอยพิมพ์ตาโตทันที่ที่ได้รับสัมผัสจากร่างหนามันไม่ใช่จูบแบบครั้งที่แล้วที่เขาทำร้ายเธอแต่มันเป็นจูบที่อ่อนโยนเชื่องช้าจนเธอแถบจะหยุดหายใจเลยทีเดียว “อื้มม...หวานจัง...อื้มม...คณิตไล้ชิมปากบางอย่างอ่อนโยนพรางแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากหวานซึ่งเธอก็ไม่ปฏิเสธลิ้นเขาแถมยังใช้ลิ้นเล็กเกี่ยวตะวัดลิ้นเขาอีกด้วย “อื้มมมมม”เป็นเวลานานเลยทีเดียวที่ทั้งสองจูบกันอย่างอ่อนโยนโดยไม่มีความรุนแรงความดิบเถื่อนเข้ามาแทรก “อื้อออ....พิมพ์เจ็บอยู่นะ...วันหลังนะคะ”รอยพิมพ์เอ่ยขัดคนตรงหน้าเมื่อเขากำลังจะถอดชุดเธอออกแต่เธอห้ามไว้ “นะน้า...ฉันสัญญาว่าจะทำอย่างอ่อนโยนที่สุด^.^”รอยพิมพ์หน้าร้อนผ่าวเมื่อเจอลูกอ้อนของคณิตที่เธอไม่เคยได้เห็นมันเลยซักครั้งแต่ครั้งนี้เธอได้เห็นมันแถมยังอ้อนได้น่ารักมากด้วย “กะ...ได้..แต่ถ้าคินทำพิมพ์เจ็บพิมพ์จะหยุดทันทีโอเคนะ” “ครับ^^…ขอบคุณนะจุ๊บ”คณิตจุ๊บไปที่แก้มนวลอย่างแผ่วเบาก่อนจะเริ่มซุกไซร้ไปที่คอขาวของรอยพิมพ์สูดดมความสาวของเธอเข้าเต็มปอด “พิมพ์ตัวหอมจัง...อื้มม”คณิตเอ่ยชมคนใต้ร่างและขึ้นไปประกบจูบเธออีกครั้งและก็ผละออกมาจัดการกับเสื้อผ้าทั้งของรอยพิมพ์และของเขาตอนนี้ทั้งสองเปลือยเปล่าต่อหน้ากันคณิตมองหน้าอกตูมของรอยพิมพ์อย่างหื่นกระหาย “สายตาคินหื่นมากอะ...โรคจิตสุดๆ”รอยพิมพ์บอกเขาแต่คณิตไม่สนใจใช้มือหนานวดนมเธออย่างแรงบ้างเบาบ้างตามอารมณ์ “ว่าผัวเป็นโรตจิต....ระวังโดนยันเช้านะจ๊ะเด็กดี^^”คณิตนวดอกตูมอย่างเมามันมืออีกข้างไล้ไปตามลำตัวส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอมันช่างน่าหลงใหลเหลือเกินรอยพิมพ์กัดปากแน่นอย่างเสียวซ่านสัมผัสแบบนี้มันทำให้เธอไปไม่เป็นเลย “อื้ออ....อ๊ะ..อย่าเล่นสิพิมพ์เสียวนะ”รอยพิมพ์สะดุ้งเมื่อมือหนาสะกิดเข้าที่ปุ่มเสียวของเธอ “ก็อยากให้เสียวเยอะๆ...นิหน่า”รอยพิมพ์มองคณิตที่ก้มดูดยอดอกของเธอมือหนาขยี้ปุ่มเสียววนไปมาจนรอยพิมพ์ครางกระเซ่า “อื้ออ...อ๊ะ...สะ..เสียว.พิมพ์เสียว..อ๊ะ”รอยพิมพ์ปล่อยเสียงครางสุดเซ็กซี่ออกมาคณิตเมื่อเห็นว่าน้ำหวาออกมามากพอแล้วก็จับขานวล แหวกกว้างจับเอ็นใหญ่ถูกร่องสาวขึ้นลง2-3ทีและจับกระแทกเข้าไปมิดลำ “อื้อออ/ซื๊ดดดด”คณิตครางต่ำออกมาอย่างสุดจะทนเมื่อเจอร่องสาวตอดรัดถี่จนอยากจะเสร็จตั้งแต่ยังไม่ขยับ “พิมพ์อย่างตอดถี่..มันจะเสร็จอิ้มมมม”เมื่อเห็นว่าร่องสาวยังตอดถี่อยู่คณิตจึงตัดสินใจขยับทันทีแต่ไม่ใช่รัวเร็วแต่กลับอ่อนโยนเพิ่มความเสียวซ่านเข้าไปอีก “อ๊า....อ๊า...ระ...เร็วหน่อย...พิมพ์เสียว”รอยพิมพ์แถบจะดิ้นให้ตายเพราะคณิตทำมันอย่างเชื่องช้าจนเธอกระสับกระส่ายไปหมด “ถ้าเร็วแล้วพิมพ์จะเจ็บนะ..”รอยพิมพ์ยิ้มให้กับร่างหนาที่ค่อยๆดันเอ็นเข้าออกอย่างเชื่องช้าเธอก็รู้ว่าคณิตเองคงจะเสียวอยู่ไม่น้อยอยากทำแรงๆแต่กลัวเธอเจ็บ “พิมพ์ทนได้...ได้โปรดขยับเร็วๆนะคินนะ”คณิตมองรอยพิมพ์ที่ใช้มือสวยมากุมใบหน้าของเขาไว้แล้วบอกให้ทำเร็วๆคณิตยิ้มตอบกลับไปและก็เริ่มทำตามที่รอยพิมพ์สั่ง “อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า...ระ...แรงอีก..ดะ..ได้โปรด”รอยพิมพ์กระเด้งตามแรงกระแทกที่คณิตส่งมาให้คณิตเมื่อเห็นว่าลูกโปร่งใหญ่สองลูกขยับขึ้นลงอย่างแรงก็กลัวเธอจะเจ็บเลยใช้มือหนาจับไว้แล้วขย้ำมันเบาๆ “อื้มมม..ซื๊ดดดโครตฟิตเลย...เมียใครวะ...อ่าส์” “อ๊ะ...พะ...อ๊า...พิมพ์...จะแตก....อ๊ะ...อู้วว”คณิตทำการกระแทกเอ็นเร็วขึ้นเพื่อส่งทั้งเขาและรอยพิมพ์ขึ้นสวรรค์พร้อมกัน “พร้อมกัน...พิมพ์ซื๊ดดอู้วว” “อ๊ายยย/โอ้วววว”รอยพิมพ์เกร็งกระตุกเสร็จสมรวมถึงคณิตก็ฉีดน้ำรักเข้าไปในตัวรอยพิมพ์เรียบร้อยแล้วทั้งสองนอนหอบแย่งลมหายใจกันนานนับสองนาทีก็เป็นฝ่ายคณิตที่ลุกออกมาก่อนเพราะเขาเผลอนอนทับเธอไปเต็มแรงคงจะหนักน่าดู “พิมพ์”คณิตเมื่อลุกเอาผ้าขนหนูมาพันช่วงล่างแล้วก็เรียกรอยพิมพ์ที่นอนอยู่บนเตียงรอยพิมพ์หันหน้ามาหาเขาด้วยความสงสัย “คะ?”คณิตเดินไปหารอยพิมพ์ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆเธอมือหนาจับไปที่ใบหน้านวลรอยพิมพ์ยิ้มให้เขาและเขาก็ยิ้มตอบกลับมา “ต่อไปนี้ไม่ต้องกินยาคุมแล้วนะ....คินอยากให้พิมพ์ท้องอะ” “!!!!”รอยพิมพ์อึ้งกิมกิทันทีที่ได้ฟังคณิตพูด อยากให้ท้องงั้นหรอ? “คินอยากมีลูกแล้ว....นะนะพิมพ์นะ”คณิตก้มกอดเอวรอยพิมพ์พรางใช้หน้ามุดไปที่หน้าท้องของเธอรอยพิมพ์ยกมือลูบหัวคณิตอย่างยิ้มๆ เขาอยากมีลูกกับเธอ ทำไมมันมีความสุขแบบนี้นะ “ตะ...แต่ยังไม่ได้แต่งงานกันเลยนะ”คณิตเงยหน้าจากท้องเธอมือหนาจับมือซ้ายเธอที่แบอยู่ให้พลิกคว่ำก่อนที่รอยพิมพ์จะเบิกตาโต “หะ...แหวน” “คินขอพิมพ์แต่งงานตอนพิมพ์หลับแล้วน่ะ...คินก็ไม่เห็นว่าพิมพ์จะตื่นขึ้นมาขัดขืนคินเลยเออออว่าพิมพ์ยอมตกลงแต่งงานกับคินแล้ว^___^” "แบบนี้ก็ได้หรอคิน-.-"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more