ตอนที่ 21 : ความเข้าใจ
หนึ่งเดือนผ่านไป…
นายแพทย์หนุ่มชะงักไปเล็กน้อยเมื่อคนไข้คนใหม่ที่เข้ามาในห้องตรวจเป็นร่างสูงสง่าที่ไม่ได้เจอกันเป็นเดือน ใบหน้าหล่อเหลาตอนนี้มีหนวดเคราขึ้นเขียวครึ้มราวกับไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากเจ้าของสักเท่าไหร่ นัยน์ตาคมกริบแลดูเศร้าหมองเหมือนคนสิ้นหวัง อกกว้างไหล่พึ่งที่เคยชินตาตอนนี้ห่อเหี่ยวเหมือนคนหมดสิ้นเรี่ยวแรง
“มึงมาที่นี่ทำไม”
เจ้าจอมพยายามคุมเสียงให้เรียบ ทั้งที่ส่วนลึกในใจยังคงเจ็บปวดเพราะไม่เคยลืมเขาได้เลยสักวัน แต่กระนั้นก็ไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็น
“มาหาหมอ”
คริษฐ์ตอบเสียงเรียบพร้อมกับเดินมาทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับอีกฝ่าย แล้วเอนหลังกับผนังเก้าอี้ด้วยท่าทางเนือยๆ
“เป็นอะไร เจ็บตรงไหนทำไมต้องมาหาหมอ”
แม้จะบอกตัวเองว่าให้ลืมเขา แต่สุดท้ายความห่วงใยมากมายที่ยังอยู่ในส่วนลึกของหัวใจ ก็ยังคงเผลอแสดงออกผ่านทางคำถามและแววตาอย่างอัตโนมัต
