‘ฉันต้องการแผ่นดินวันใหม่...ฉันรักเขา’
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ให้กับคำพูดเดิมๆ ของใบอ้อในอดีต ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าฉันพยายามจะยุติสัญญาทุอย่างในตอนนั้นลง ฉันไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้อีกต่อไปแล้ว
แกร๊ก...
เสียงเปิดประตูจากห้องฝั่งตรงข้าม ทำฉันรีบเร่งมือในการไขกุญแจล๊อกห้องแบบรีบๆ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขา ไม่ว่าจะเสียง รูปหน้า หรือการกระทำ
“ไง”
“.....”
“เมื่อวานบอกถ้าอยากให้มาเคาะห้องเรียกไง ทำไมไม่มาล่ะ?”
“....”
“หยิ่งเหรอ?”
“น่ารำคาญ!” ในที่สุดฉันระงับอารมณ์เอาไว้ไม่ไหว สบถด่ากลับไปเสียงดังโดยไม่มองหน้า “ไม่รู้ตัวเลยหรือไง ว่าน่ารังเกียจ”
“ฉันเหรอ?”
“ใช่!”
“ฉันทำไรผิดวะ?” เขาถามสีหน้านิ่ง ท่าทางไขสือ ขณะก้มไขกุญแจล๊อกห้อง ไม่เลย... ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะยอมรับข้อเสียของตัวเอง ไม่เคยยอมรับคำปรามาสจากคนอื่นเลยสักครั้ง ทำไมถึงได้เกินเยียวยาขนาดนี้นะ!
หลังจากเหตุการณ์ที่หน้าห้องในตอนนั
