วันต่อมา...
ฉันรีบสาวเท้าเดินเร็วไปมหาลัยพร้อม ในหัวเต็มไปด้วยความโกรธแค้น แค้นแทนกิ่งแก้ว แค้นแทนใบอ้อที่อาจจะตกเป็นเหยื่อสันดานต่ำๆ ของเขา และมันยิ่งทำให้ฉันมั่นใจขึ้นอีก ว่าผู้ชายที่ชื่อแผ่นดิน มันไม่เคยจริงจังกับใครแถมยังเห็นร่างกายของคนๆ นั้นเป็นเรื่องสนุก ที่เลวทรามมากไปกว่านั้นคือการที่เขาแบ่งปันความสนุกของตัวเองให้กับผู้ชายคนอื่นอีกเป็นสิบๆ คน
เลว....เลวที่สุด!
‘หมอนั่นมันเลว ทำเธอแทบหมดอนาคตถึงขนาดนี้ เธอจะไปเสียน้ำตาให้เขาอีกทำไม’
‘ฮึก... เพราะว่าฉันรักเขายังไงล่ะ’
คำพูดของกิ่งแก้วเมื่อวานก่อนที่ฉันจะแยกตัวออกมา น้ำเสียงหนักที่แสดงออกถึงความรักที่มีต่อผู้ชายสารเลวแบบแผ่นดิน ทำฉันรู้สึกโมโหในความคิดโง่ๆ นั่น
รักเหรอ? มันอาจจะถูกที่เธอรักเขา แต่หัวใจของเขาไม่เคยมีไว้เพื่อให้ใครคนหนึ่งครอบครอง ไม่รู้ว่ามันเน่าเฟะไปมากน้อยแค่ไหน ฉันอยากจะควักมันออกมาดูว่ามันเป็นอะไรกันแน่ระหว่า
