We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
บทที่28
บทที่28 “จริงหรือเพคะ พระองค์จะพาหม่อมฉันกับลูก ๆ ไปเที่ยวจริง ๆ หรือเพคะ” โจวตงอวี่มองชายาของเขาที่แทบไม่รับรู้เรื่องภายนอก เพราะเขาไม่ต้องการให้อีกฝ่ายรู้ ไม่รู้น่ะดีแล้ว นางจะได้ไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องของลูก ๆ พวกเสด็จพี่เริ่มห้ำหันกันและกันเอง เพราะอาการของเสด็จพ่อแย่ลง เขาไม่เคยเข้าไปดู แต่ขันทีที่สนิทกันเป็นคนบอก ที่จริงก็อยากจะเข้าไปเยี่ยมเสด็จพ่อสักครั้ง แต่แค่ครั้งนั้นก็พอแล้ว ไปในตอนที่พระองค์ยังจำได้ ดีกว่าตอนนี้ที่พระองค์คงจำเขาไม่ได้แล้ว และไม่รู้ว่าจะมีสติตอนไหนบ้างด้วย การเดินทางออกจากเมืองครั้งนี้ก็เหมือนกัน เขาบอกกับจื่อหยางไปว่าจะพานางไปเที่ยวแต่แท้จริงแล้วก็แค่ต้องการหลบไปจากมรสุมครั้งนี้ไม่ว่าเสด็จพี่พระองค์ไหนจะได้ขึ้นก็อันตรายทั้งนั้น เพราะฉะนั้น ทางที่ดีที่สุดก็คือหนีไป หนีไปให้ไกลจากทุกคน หากเหตุการณ์เหล่านี้สงบเมื่อไรก็ค่อยกลับมา “พระองค์มีเรื่องอะไรที่ไม่ได้
- Writer
- chap_listContents
- likeADD