บทที่ 23 ล่อลวงและการไปเที่ยว
"ดินแดน มันเจ็บนะครับ"
ดินแดนเหลือบตามองคนที่นั่งอยู่ด้านข้าง แต่ก็ไม่ได้ลดแรงกดของสำลีเลย ทั้งที่แผลเพิ่งหายไม่นานก็กลับไปมีแผลเพิ่มอีกแล้ว เล็บด้านขวาที่ยังไม่หายดี ตอนนี้มีแผลเพิ่มเหมือนเป็นรอยมีดแทง
"ถ้าเจ็บ วันหลังก็ไม่ต้องไปหาเรื่องเจ็บตัวครับ" ดินแดนเอ่ยอย่างเย็นชา จนพยัคฆ์เจ็บปวดใจ
อ่าา ทำไมน้องชายของเขาถึงได้เย็นชาแบบนี้ ทำไมถึงไม่แสดงความรักออกมา!
"นายเย็นชาแบบนี้พี่เศร้านะ"
แม้คำพูดจะเป็นแบบนั้น แต่แววตาและใบหน้ากลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข ดินแดนนึกหมั่นไส้จึงกดที่แผลแรงกว่าเดิมจนอีกฝ่ายร้องโอดโอยออกมา
"นายรักพี่แรงขนาดนี้เลยเหรอ ดีใจจัง" พยัคฆ์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุข คิดถูกจริง ๆ ที่เอามีดแทงมือตัวเอง พอทำแบบนี้แล้วดินแดนก็มาสนใจ แถมยังมาคอยดูแลด้วย
"เฮ้อ เอาเถอะ แล้วแต่พี่แล้วกัน" หลังจากที่พันผ้าที่มือให้เสร็จเรียบร้อย ดินแดนก็เอาก
