ม่อเกวียนยกมือขึ้นมานวดที่บริเวณหว่างคิ้วเบาๆ เหมือนกับว่าเขากำลังคุยกับดอกไม้ ไม่ใช่คุยกับเทพบุปผา..
นางคุยไม่รู้เรื่องหรือว่าเขากำลังไม่รู้เรื่องกันแน่
“หมิงหลัน ข้าบอกไปแล้วว่าเด็กคนนี้ ลูกในท้องของเจ้าจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีพ่อของเขา หากว่าเขาไม่มีพ่อ ท่านจอมมารจะต้องสงสัยเมื่อถึงเวลานั้น เรื่องที่เจ้ามองว่าในยามนี้มันอาจจะเล็กน้อยมันจะกลับกลายเป็นเรื่องใหญ่โตขึ้นนำพาไปสู่สงครามระหว่างเผ่ามารและเผ่าสวรรค์เลยก็ได้”
หมิงหลันส่งยิ้มให้กับท่านเทพม่อเกวียน
“ท่านเทพให้คุณค่ากับข้ามากเกินไปแล้วเจ้าค่ะ ท่านจอมมารไม่มีทางทำสงครามเพราะข้าเหมือนกับที่ท่านจอมมารทำสงครามกับองค์รัชทายาทจงจิ้งโหวหรอก เพราะว่าท่านจอมมารไม่ได้รักข้าอย่างที่ท่านรักเทพีเสวียนม่าน ข้าจะอยู่ที่นี่กับลูกของข้า ขอบคุณที่ท่านเทพม่อเกวียนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ หากว่าไม่มีท่านข้าก็ไม่รู้จะอยู่ที่ไหนแล้วเจ้าค่ะ”
รอยยิ้มข
