RAINE’s POV
Nagising na lang ako kinabukasan sa ospital. Masakit ang ulo ko pati na ang katawan ko. Lumapit kaagad si Tristan nang makitang nagpipilit akong tumayo.
"Baby, ‘wag ka munang maggagagalaw."
Ibinalik niya ako sa pagkakahiga. In-adjust niya ang kama para tumaas ang bandang likod ko pagkatapos ay umupo siya sa gilid ng kinahihigaan ko paharap sa akin. Hinaplos niya ang mukha ko.
"Sorry, baby. Wala ako para ipagtanggol ka sa mga nanakit sa'yo."
He gave me a peck on the lips after saying that.
"Wala kang kasalanan. Asar lang talaga sa akin 'yung mga fans mo," ingos ko sa kanya.
"Bahala na sina Apollo sa kanila. 'Di ko sila mapapatawad. Kagabi lang ako natakot nang ganon. Halos baliktarin ko ang buong SBU mahanap lang kita."
Kumuyom ang kamao niya. Napahinga ako nang malal
