Chapter 24 แล้วรักไหมเล่าแม่?
น้ำหยดลงหินทุกวันยังกร่อน แล้วกัญญาวีร์เจอป๋าสายเปย์ทุกวันคงไม่มีทางรอด...
ร่างบางในเดรสคอสี่เหลี่ยมลายตารางตวัดกระเป๋าหนังจระเข้สีแดงขึ้นพาดบ่าท่าทางอารมณ์ดี ยกข้อมือขึ้นหลุบตามองนาฬิกาหรูตัวเรือนสีชมพูเพื่อดูเวลา ก่อนวิ่งลงบันไดอย่างว่องไว ในบ้านเดี่ยวทาวน์โฮมสองชั้นบรรยากาศเงียบเชียบ เธอชะโงกคอมองหาหญิงชราบนโซฟาหนังสีเขียวตัวเก่า คุณยายถึงเชื่องช้าอย่างไรก็รู้ว่าหลานลงมาจากชั้นสองของบ้านจึงหันหลังขวับมอง ถามด้วยน้ำเสียงยานคาง
“ไปทำงานแล้วหรือ?”
“จ้า ไปก่อนนะยาย อยู่บ้านดี ๆ ถ้าขึ้นไปนอนข้างบนอย่าลืมปิดไฟด้วยนะ”
คุณยายพยักหน้า “เอ้อ เดินทางปลอดภัย บอกคนขับแกอย่าซิ่งนักล่ะ”
“จ้ายายไม่ต้องห่วง” บอกพลางส่งยิ้มกว้างหวาน ก้าวไว ๆ ไปเปิดตู้ใส่รองเท้า โดยมีคุณยายแอบมองอยู่ไม่ห่างด้วยความอยากรู้อยากเห็น เป็นห่วงหลานสาวคนเดียวในบ้านตอนนี้
งานแบรนด์เนมแต่หัวจ
