“ไม่พูดไงแก้ม”
“ทำไมล่ะ แก้มแค่อยากได้ยินเอง บอกแก้มหน่อยไม่ได้เหรอคะ”
“อยากได้ยิน?”
“อื้อ”
“กูก็อยากได้ยินนะ เอาแบบนี้ดีกว่าไหม รักกูเมื่อไหร่ค่อยมาฟังอีกรอบ เดี๋ยวจะบอกซ้ำ ๆ ย้ำบ่อย ๆ จนขี้เกียจฟังเลย...ว่าเฮียรักแก้มมากแค่ไหน”
“...”
“ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า” เขาอุ้มฉัน ฉันเองก็ไม่ได้ขัดขืนหรอก
ขัดขืนไม่ไหว...ใจมันเต้นแรง
“เสร็จแล้วบอกล่ะ”
“ค่ะ” เฮียไคน์พาฉันมาส่งถึงชักโครก เขินนะแต่จะให้ทำไงได้ เดินไม่ไหวจริง ๆ
เขาเดินออกไปแล้ว ปิดประตูให้เรียบร้อยฉันก็นั่งทำธุระแล้วก็คิดอะไรหลายอย่างในใจ
ฉัน...รักเขามากพอที่จะบอกออกไปรึยังนะ
ฉันทำธุระเรียบร้อยก็ตะโกนเรียกเขา
“ต้องฉีดน้ำหอมขนาดนี้เลยเหรอวะ” แค่เปิดประตูก็ทักเลยค่ะ ทักให้อาย!
“อะไรล่ะ แก้มไม่ได้ฉีดเลย” ทำไมต้องทักด้วยวะ!
“หึ ๆๆ อายอะไร ใครขี้แล้วหอมบ้างกูถามหน่อย” หมดกันพังหมดไอ้บรรยากาศแอบโรแมนติกแบบห่าม ๆ ก่อนหน้านี้
“อื้อ!
