“มีอะไรก็พูดมา อย่าเอาแต่มองหน้าแก้มไม่ชอบ”
“กูไม่รู้ว่ากูเป็นอะไร แต่อยู่ตรงนี้ก่อน...อยู่ให้เฮียแน่ใจความรู้สึกตัวเองได้ไหมแก้ม”
“...”
“...ไปพักเถอะ จะลงไปทำงานก่อน” ฉันเงียบเขาก็เงียบ จนกระทั่งเขาพูดคำนี้ออกมาแล้วก็เดินไปที่ประตู
“ถ้าแก้มไม่อยู่...แก้มเลือกได้ไหม”
“ไม่ได้...ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น”
ปัง!
“...”
มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกัน!
ฉันไม่สนุกเลยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่รู้ว่าคำพูดไหนของเขาที่เชื่อได้บ้าง หรือมัน...เชื่อไม่ได้เลย
-เวลาต่อมา-
ก๊อก ๆๆ
แอด~
“อ้าวพี่ฮัท”
“ไง อยากกินไรไม่เห็นส่งข้อความบอก” จริงสิ นี่สามทุ่มกว่าแล้วฉันยังไม่ได้ส่งข้อความบอกพี่ฮัทเลยว่าฉันจะกินอะไร เล่นเงียบไปจนพี่ฮัทต้องขึ้นมาถามเอง
“แก้มไม่หิวเลยพี่”
“ไม่หิว? แดกเหมือนควายอย่างเรานี่นะไอ้แก้ม”
“ไม่หิวจริง ๆ พี่ฮัททำงานเถอะไม่ต้องห่วงแก้มหรอก แก้มมีขนมกิน”
“สั่งพี่เหรอวะ”
“สั่งอะไร แก้มแค่เก
