“พี่แก้มสวัสดีค่ะ”
“อ้าวอันอัน ทำไมวันนี้มาเร็วจังเลยจ้ะ” ปกตินอกจากพ่อครัวกับผู้ช่วยพนักงานจะเริ่มมากันตอนหกโมงเย็นแต่นี่เพิ่งสี่โมงครึ่งเองนะคะ
“อันเลิกเรียนก็มาที่นี่เลยค่ะ ฝนเหมือนจะตกเลยมาเลยกลัวมาช้าแล้วติดฝน”
“อ่อ”
“พี่แก้มก็เพิ่งกลับเหรอคะ”
“อื้อ ถ้างั้นพี่ว่าเข้าไปข้างในดีกว่า” ฉันยิ้มให้แล้วเดินนำอันอันเข้าไปข้างในจากด้านหลังร้าน
ไม่ต้องถามหาเฮียไคน์อดีตคนใจหมาของฉันหรอกนะคะ จอดรถเสร็จก็เดินไปดูช่างต่อค่ะ โกดังยังรื้อไม่เสร็จ โกดังใหญ่งานช้างเลยล่ะ
“พี่แก้มไม่ขึ้นไปข้างบนเหรอคะ”
“ฮะ? อ๋อ ยังหรอก พี่นั่งเล่นรอเฮียไคน์ก่อน” สงสัยเห็นฉันเดินไปนั่งเลยถามมั้ง
“ค่ะ ถ้างั้นอันเอาของไปเก็บที่ล็อกเกอร์ก่อนนะคะเดี๋ยวมานั่งเล่นด้วย”
“อื้อ” ฉันพยักหน้าให้น้องคนนี้ที่ฉีกยิ้มสดใส
ไม่ไว้ใจหรอกค่ะ ตอนแรกไม่คิดอะไรแต่เหตุการณ์เมื่อไม่กี่วันก่อนในห้องทำงานทำฉันไม่ไว้ใจขึ้นมา
ใครจะบอกว่
