L' CASA

STRIPPER 20

Flash back!

" Ano ba?.", galit kong sabi ng makitang kinakaladkad nanaman ako ni William.

Matapos makarecover at maging malakas nanaman, nagpahinga lang ng ilang linggo, ganito na naman ang ginagawa niya.

We stop in the middle of the hallway. Near at my own office.

" Alam mo namang may restraining order kana sa akin William. Please!. Tantanan mo na ako.", naiiyak na ako sa galit.Pero, nahahabag rin sa kung gaano nabago ang sarili niya dahil sa nangyari.

Ibang iba sa William na nakilala ko noon. Though, his face was a bit matured , looked so Stress at higit sa lahat, walang ayos O ano paman, gwapo pa rin ito despite of not dressing properly.

" Kate.. Please..", . nagmamakaawa niyang sabi sa akin. Nakahawak na sa aking dalawang kamay at pilit na inilalapit sa kanya.

Namumuo na ang luha sa mga mata ko. Nasasaktan ako dahil sa ginagawa niya. He is losing the wall that I am trying to build from him. Pero I've had enough right? Leaving and not accepting him is the right decision I will make.

Pilit kong hinawi ang kamay ko at lumayo ng konti sa kanya.

Kinuha ko ang phone ko at tinawagan ang security.

" Kayong lahat ....I need all of you here.. Kailangan niyong pagtulungan ang lalaking nanggugulo dito. ", Malamig kong sabi sa telepono.

Nakita ko ang papalapit na si Lea . She was with someone na hindi ko kilala.

Nang napatingin that William was with me, bigla nalang niya akong hinila papalayo.

" Anong ginagawa ng demonyong niyan dito?", . galit na sabi ni Lea. Agad na pumagitna ang isang lalaking hindi ko kilala. He is manly, matangkad, maputi at halata na galing sa isang mayaman na pamilya.

Hindi parin umiimik si William. He is silent na parang isang pulubi na hindi na gumagalaw. Nakatingin sa akin at sa kamay na nakahawak sa kasamahang lalaki ni Lea.

His fist was close and trying to hold himself. I know he is losing control again for the man who are defending us right now.

A part of me ay gusto ko siyang aluin at yakapin. Pero pinipigilan ko ang sarili. I need to move on and forget him as much as I can.

" Nagtawag na ako ng security. Iwan na natin siya dito. Let's Go.", . seryoso kong sabi at agad na pumunta sa opisina ko.

" Kate Jasmin..", Tinanaw kong muli siya ng sinigawan niya ang buong pangalan ko.

Kitang kita ko kung gaano ka miserable ang mukha niya. His face fall of tears, buhaghag ang buhok at nakakaawa.

Bakit niya ba ito ginagawa?.

Nakuha na niya ang lahat sa akin. Ano pa ang kailangan niya? Hindi pa ba siya sawa?

" If I to choose to end my life?. Would you be happy? Would you forgive me for all I've done to you?. Would you....", humihikbi siyang nakatingin sa akin na para bang pamamaalam na siya sa akin. " Would you find someone else?. ", ..

"Arggghhh.. "...Sinapak niya ang sarili. Nagulat ako doon. The security are running to where William is kaya pinipigilan ko na ang sariling puntahan siya, pigilan ang pananakit niya sa sarili at nagpatuloy sa paglalakad. " I really can't accept that someone will take you from me. "rinig ko pang sabi niya. "What Am I supposed to do?"

" Tayo na Le.", sabi ko habang pinapahiran na ang bawat patak ng luha sa mukha ko.

" Kate Jasmin, I Love You!.", nang isigaw niya yun. Isang putok ng baril ang umaalingawngaw sa buong gusali ng inn.

Nanlalaki ang mata kong tiningnan si William habang naliligo na sa dugo.

" Kate.." , Nakahawak na sa bibig si Lea habang hinahawakan na ako. Pinipigilan sa pwede kong gawin.

"Wi...Wiliam...", .. tumakbo kaagad ako sa kung nasaan siya. I heard someone calling for an ambulance. Nasa may dibdib niya ang maraming dugo. Sa bibig niya,umuubo na siya ng dugo habang pinipilit niyang ibuka ang bibig at hawakan ako.

Nanlamig ako. Nanigas at hindi na makapagsalita ng ano paman.

" Did you forgive me for taking my life now Kate?.... Did my sin already replace my own life?. .. Akala ko... Akala ko, magiging masaya kapag nabubuhay ang isang tao. Magiging magaan ang lahat kapag marami kang pera. ".. Halos, hindi na siya makapagsalita pa pero pinipilit niya yung sabihin habang nakahawak na sa kamay kong nanginginig na. Humahagulhol na ako at umiiling na sa kanyang mga sinasabi.

".. Shhhhh.. You should be happy, Kate. That finally, I'll be gone..", Umiling iling parin ako. Hindi ko alam kong papaano akong magiging masaya if someone will take his life just to forgive him. Not like this.

" No.. No... No.. Not like this William.. Please.", dinudurog nito ang puso ko. Sa tuwing nakikita ko siyang pilit na iniinda ang sakit, at pilit na nakadilat ang mata para mas makita ako, parang nararamdaman ko rin ang sakit na iniinda niya.

He push me slowly.." Puno ka na ng dugo ko Kate.. I'll be happy if you will finally forgive me and love me...even if...... I am... Gone... ", .

" William... No... no.. Please.. Bakit mo to ginawa?.. Bakit William?.. Mas lalo mo akong pinapatay dahil sa ginagawa mo. Mahal kita.. Mahal na mahal din kita...", .. umiiyak na akong nakayakap sa kanya.

Hindi ko alam kong bakit ko yun nasabi. Nanginginig ako na nakayakap sa kanya at pilit na isinisisi sa sarili ang nangyari.

" Sabi kong lumayo ka sa akin.. I need space for myself.. I need to comprehend everything. Bakit ganito?. Bakit mo to ginawa? Hindi mo ba naisip kong ano ang mangyayari sa akin?. Hah...Kung ano ang magiging kahihinatnan ng ginawa mo? ", halos gusto ko ng saktan ang sarili...

Nakapikit na si William. Pero ramdam ko pa ang higpit ng hawak niya sa kamay ko. Kaya nabubuhayan ang loob kong he is still a live.

" Ang sama sama mo talaga. Palagi mo nalang akong sinasaktan ng ganito. Please... William... Open your eyes. Kailangan mong mabuhay.. ", .humihikbi ko paring sabi.

" Excuse me maam.. Kailangan na natin siyang mapadali sa hospital.", Nang makita na dumating na ang mga nurse , agad nilang binuhat si William.

Hindi ako binitiwan ni William. .. Na kahit nasa ambulance na siya, nasa gilid ako, nakaalalay at pilit siyang ginigising, hindi parin ako tumitigil sa pag iyak.

" Kate,... Call me", sigaw ni Lea na ikinatango ko kaagad.

........

" Kaano ano niyo po ang pasyente?", halos kumalabog kaagad ang puso ko sa narinig nang lumabas galing sa OR ang doctor.

Sasabihin ko bang Kaaway? Kaibigan ? O...

" Girlfriend po", matapang kong sabi. Baka kasi hindi niya sasabihin sa akin ang condition ngayon ni William kapag sinabi kong kaibigan lang. Mas lalo ang kaaway.

" He is stable now Maam, Nakuha na rin ang bala malapit sa puso niya. All we need right now is to wait na magising siya.",

Nabunutan kaagad ako ng tinik. He will be okay.

" Nasaan si William Sandrejas. ", nagulat ako ng makitang pumasok sa kwarto ang isang Babae. May edad na ito at magulo ang buhok.

" Sino Ka?", dugtong niya pa.

" Ako po si Kate?", ... nagulat ako ng isang sampal ang sumalubong sa akin. Tiningnan ko siya na may pagtataka.

" Ikaw ang babaeng sumira sa kapatid ko?. ", tiningnan niya ako mula paa hanggang ulo.. Kumunot ang noo niyabat agad akong tinaasan ng kilay. " Umalis ka na. Bago pa ako tumawag ng pulis para ipa arresto ka.", galit na galit niyang sabi.

" What? I don't have any intention para maging dahilan nang pagkakaganito ni William... ", pag depensa ko sa sarili pero hindi ko maikakaila that I push him to do this because of leaving him.

" Shut up!.", napa atras ako sa sobrang galit niya. " Umalis ka na, bago ko pa madapo nanaman ang kamay ko sa pagmumukha mo. Alis.", . nataranta kaagad ako ng walang pag alinlangan niya akong pinalabas at sinarhan kaagad ng pinto.

Nakita ko ang mga nurse na nagtataka sa akin. Sa kagustuhan kong malaman at parating nandyan kay William, minabuti kong hindi umuwi.

I even saw all the messages of girls, pero hindi ko na yun pinagtuunan pa ng pansin. All I need right now is to secured na magigising si William. Na magiging Okay siya, kahit hindi na ako magpakita, ligtas lang siya, Okay na ako don.

.....

Laging nakikita ang mga doktor na pabalik balik sa room, I even saw some visitors na hindi ko kilala. They keep on glancing at me pero sinasabi lang nang kapatid niya na hindi na ako pansinin. Isa lang akong ordinaryong taong naghahanap ng gulo.

Napapangiti pa rin ako that she is kind enough to do that for me. That she is letting me to stay kahit sa malayo. Dalawang araw na at wala pa rin akong kain. Hindi naman ako nagugutom, hindi rin ako inaantok, all I need right now is to see William talking and opening his eyes.

Minsan kapag nakikita kong lumalabas ang kapatid niya, sumisilip ako kay William. Everytime I see him with a lot of hose in his mouth, pinipiga ang puso ko. Umiiyak ako at hindi mapigilan ang maging miserable.

There is one time ,in the middle of night, I sneaked to see him. I even try to talk to him how much I really love him. For asking forgiveness and forgive him for all he did to me.

Palagi ito hanggang naging lingo.

Natutulog ang kapatid niya sa gilid at mahina lang ang tinig kong kinakausap si William.

" Wala pa akong ligo, walang kain, parang mamatay na rin ako kalaunan William. You will not like it right? You will not letting me to do this for myself?.. I hope you will hear me and find ways to stop my pain. To be happy with me ..For this time... Dahil mahal kita.. Please.. Pease William.. Open your eyes and love me in a right way. We must be happy because I am admitting to you that I really love you. Please... Please... ", nagmamakaawa ko ng sabi. Pilit na pinipigilan ang paghikbi pero hindi ko magawa.

" Tama na yan.. ", napatingala kaagad ako ng makita na nakatayo na ang kapatid niya sa gilid ko at itinuro si William na nakadilat na ang matang nakatingin sa akin. ....

..........................NEXT..........