Natatawa na ako habang hawak hawak ko ang aking phone. Para na akong nababaliw dito habang minamasdan ako ng mga kasamahan kong mismo si David ang kumuha para tulungan ako. Though they were so quiet, but still, I know, pag uusapan ako after this kung sila na lang ang nandito sa studio na to. Kita ko rin ang kanilang kuryusidad. Hindi lang kayang makipag usap since they are distant themselves to me kahit gusto ko naman silang maging close kahit sa maikling araw lang.
Napapikit pa ako kasi imbes na mag concentrate ako sa aking ginagawa, mukha ni David sa video call ang nasa harap ko habang nag finalized ako sa damit for the fashion week.
" Alam mo, kung ganito palagi? MAs mabuting pumunta ka nalang dito at mag absent. Para ka na ring wala diyan ehh at hindi nag kocontrate dyan sa lecture ninyo. Ang hirap pa naman nang engineering tapos, hindi ka pa nakikinig. ", nakasimangot kunyari kong sabi sa kanya.
Ngumisi lang siya at pinakita pa sa akin kung ano ang ginagawa nila.
Their instructor was discussing for something, pero ang loko loko, confident pa na alam na daw niya ang sinasabi ng instructor nila kanya. See? he is finding his ways just to have a reason to talk to me. As if I am interested with his course. Hate ko pa naman ang numbers.
Kita ko pa kung paano niya iyon sinagot sa kung ano ang sinasabi ngayon ng kanilang instructor. Kung paano niya nasagot without even stuttering himself while he is still having a video call to me.
" Hambog. ", nasabi ko pa habang naiiling na sa kanyang ginagawa. Nangingiti na para na akong nababaliw rin. Proud na proud kahit ngayon ko lang naman siyang nakitang ganito ka talino sa kusong kinuha niya.
Kailan ba ako naging ganito sa kanya?.
The last time I check, I hate him for doing something that against my will.
Pero kalaunan, na realised ko rin that , because of him, I am no longer oblique to do other task in L'CASA. Though, I can.still do that, pero pagkatapos ng incident na yun, parang hindi ko na yun magagawa pa since the effect from David is worst. Hirap pa naman siyang kontrolin.
" Makinig ka na dyan. At tigil na sa pagtitig sa akin. I Can't focus also here. see?. ", mataray ko pang sabi sa kanya habang pinapakita ang aking ginawa. Sinisikap na hindi mahalatang nangingiti ako sa mga pinaggagawa niya na ramdam ko na nag papa impress lang siya sa akin which s, effective na effective since namamangha na ako sa galing niya.
Tumawa kaagad siya sa malalim na boses st agad rin akong tiningnang muli, tanaw ko pa ang mga kaklasi niyang napapalingon pa sa gawi niya kaya, napapatingin sa camera kaya napapikit na ako sa hiya.
Patayin ko na lang.kaya to?. Kinukunsinti ko pa tong abnormal na ito at hinahayaan na akong ma disturbo.
" Kahit hindi ako makikinig, I can be a good student in engineering Henz. No doubt. ", Umismid ako sa kahambugan niya.
" Ohhhhh.. Hindi ka naniniwala?, Kung pwede nga lang na hindi na ako mag aral, I can manage to have my own firm soon if I want to Henz. Mark my word. first thing I build is your owned gallery soon. ", nasabi niya as I act like I am in amused for what he said.
"Sa yaman mo na yan, alam kong madali lang sayo ang gumawa ng gallery kung gugustuhin mo kaya huwag mo akong yabangan diyan Mr David Hambog.. . . ", nang sabihin yun ay agad siyang sumimangot at kita ko pa kung paano niya inayos ang kanyang camera at doon nakitang gumuguhit ang kanyang instructor .
Namamangha pa ako kung gaano kabilis ang kanyang kamay sa pagguhit ng every details sa ginawa niyang building structure.
" Miss Henz. Almost all of the dress you've design are finish, Can you have a little peak on it?" seryosong sabi sa akin nang isa sa in charge ng damit na ginawa ko.
Tumango kaagad ako.
David heard it kaya hinayaan niya ako ,he even signaled me to end it pero imbes na sundin yun, ngumisi ako at hinayaan siyang tumatawag. I just connected it to my earphone at nakikinig lang sa mga sinasabi niya.
Since I was focus on the adjustment of the design and some changes on it, hindi na ako nakahabol pa sa mga sinasabi niya. Medyo nadiostract rin ako sa kaingayan ng kausap ko.
" I will end it.", tanging sabi ko at agad na pinatay ang tawag. Inilagay sa aking bulsa at inignora ang pagriring nito. I even put in a silent mode since I need to focus more.
Naging abala na ako. My design is a bit complicated since I want the best outfit for my models.Even if it is not an international fashion week, as long as its involve myself, I always give my best for it.
Naging mahaba ang araw ko at umuwi na ang mga tao. Nang makitang, naging kuntento ako sa mga nagawa namin, nakakamangha, nakaya ko itong gawin sa hindi ko naman forte.
Nang makitang bumukas ang pinto, inuluha doon si David na seryosong seryoso ang mukha. Wala sa mood at kunot na kunot ang noo.
" Anong nangyari sa mukha mo?", nagtataka kong sabi at agad na inilahad sa akin ang dala niyang take away. Naamoy ko kaagad ang mabangong pagkain kaya hindi ko mapigilan ang matakam at excited itong kainin.
" Paborito mo. ", singhal niya sa akin habang nakaupo na sa dining. Naghihintay na pagsilbihan ko siya. Ano ako Yaya niya?
Tumaas kaagad ang kilay ko kaya napapailing na sa pag tantrums niya na parang bata.
" May pumasok ba na virus sa utak mo at naging ganyan ka nanaman?", mataray kong sabi sa kanya.
I saw how his expression change into an soft expression.
" Look at your phone. ", kumunot ang noo ko at agad ring kinuha ang phone ko sa bulsa.
There are a lot of messages dun na puro lang naman I love you ang laman. Natawa ako doon at hindi napigilan ang sariling maramdaman ang sinasabi nilang butterflies in the stomach. . Marami ring miss calls galing sa kanya.
" Tinatawanan mo lang hah?", galit niya pang sinabi na ikinataas kaagad ng kilay ko. " Pwedy ka pang mag reply ngayon. I will still accept it even it's late. ", dugtong niya pa. Hindi ko na mapigilan ang sarili na matawa. Hinawakan ko pa ang aking tiyan at naiiyak na sa sobrang aliw sa sinabi niya.
" Masayang masaya talaga?", naiirita na niyang sabi. Kta ko pa on how his jaw moves in an insulting way. Kaya tumigil na rin ako bago pa siya magwala dito at yari na naman ako.
" Kumain nalang tayo David. Gutom lang yan. Ano ba ang binili mo?", binuksan ko isa isa at agad na inihanda sa lamesa na maliit. I open the TV and watch some movies available.
Kita ko kung paano niya sundan ang aking ginagawa hanggang sa mapadako ito sa aking mukha kaya nagkatinginan kami. Umiwas kaagad siya at nagmamaktol na parang bata sa gilid.
Buntong hininga ako at agad rin siyang hinila para mapalapit sa akin. His gazed now is soft at maghihintay na sa aking sasabihin.
" Masyado ka namang matampuhin. Sorry na!", malumanay kong sabi.Sinisikap na maging sweet sa kanya kahit naiisip kong mahiya hiya ang aking ginagawa. Hinawakan ko pa ang kamay niya at I intertwine it like a normal couple do.
I don't want to step another level of our relationship where I am not yet ready to enter in that relationship. Hindi ko pa kayang maging committed sa kanya ng buo.
" Makapaghintay ka pa naman di ba? Manligaw ka muna. ", seryoso kunyari kong sabi habang nag sasandok na ng chicken toast sa plato niya.
Napalingon pa ako sa magkahawak naming kamay dahil sa pagpisil niya bigla. Kaya hindi ko mapigilan na lumingon sa kanya. I saw how his eyes was serious, expressive na para bang kay dami nang gustong sabihin sa akin. He is like this all the time. How is so vocal about his real feelings to me.
" Patunayan mo muna ang sarili mo bago kita sasagutin. ",dugtong ko pa habang nang iinit na ang aking pisngi sa nasabi.
Kita ko ang gulat sa mukha niya. His parted lips, shocked eyes at ang buo niyang mukha na aliw na aliw na akong titigan.
" Henz.. Are you seriously opening yourself to me?", tanging sabi niya na ikinagulat ko.
" I guess I can try?", nahihiya kong sabi. His gaze is too much to handle kaya hindi ko mapigilang maging mahiya na nanaman at hindi na kayang tingnan siya sa mga mata.
Hindi ko inaasahan na ang sinagot niya ay isang mahigpit na yakap. " I know we start from a mess Henz. But I am seriously committed with you until my last breath. I love you. ", nagulat ako sa sinabi niya at hindi mapigilan ang maging emotional.
Nagtatrabaho ako sa L'CASA because for being alone, walang choice at higit sa lahat, inisip lang ang sariling maging masaya kahit nag iisa lang. Susuportahan ang mga kaibigan na posibleng may aasahan pang pamilya after makawala sa L'CAS.
Tininganan niya ako kaya pinahid ko kaagad ang mga luhang lumandas sa aking pisngi.
"Kumain na nga tayo. Ang drama drama na natin. ", pag iiba ko pa at agad na sinandukan na ang sarili.
Napangiti siya sa akin at agad na tumango. Pero bago pa ako makakain ng husto,walang pag aalinlangan nya akong hinalikan sa labi.
Mapusok, naghahanap pero nandoon ang pag iingat na makasabay ako.
Sa lahat ng klase ng halik niyang pinaparanas niya sa akin, ito ang isa sa paborito ko.
" Can I have my appetizers first?", narinig ko ang sabi niya habang may mapungay na mga mata na nakatingin sa akin.
..................NEXT...............