ปักหลัก (555++)
1080 Words
ใช่ว่า… ธีรุตม์จะทำให้เธอเจ็บได้เพียงคนเดียวเสียเมื่อไร เขาควรรู้ว่าเธอคือคนที่มารดาของเขาเลือก ที่ไม่ใช่ผู้หญิงที่ชื่อมายาวี สุดที่รักของเขา
“เธออย่ามาสาระแน เรื่องนั้นคือเรื่องส่วนตัว และก็อย่าลามปามไปถึงผู้หญิงของฉัน อ้อ... ฉันกินเฉพาะอาหาร แต่ผู้หญิงผัดผงกะหรี่อย่างเธอนั่น…” ธีรุตม์เว้นระยะ
“ฉันไม่ชอบ ทั้งถูก ทั้งแถม และหากจะมองก็ไม่ต่างจากผู้หญิงขายตัว”
‘ผู้หญิงขายตัว’ อินทุภาสะอึก
ใครจะไปคาดคิดว่า ผู้ชายหน้าตาดี ฐานะสูงส่ง อีกทั้งการศึกษาสูง ธีรุตม์จบปริญญาโทมาจากต่างประเทศ เขาจะสามารถงัดคำพูดร้ายกาจออกมาทำร้ายจิตใจผู้หญิงได้อย่างไม่ละอาย อินทุภากลืนความขมขื่นลงลำคอ เธอเจ็บปวดไปกับคำดูถูกของเขา
ใช่… เขาพูดไม่ผิด แต่ผิดที่ราคาค่าตัวของเธอมันแพงกว่าผู้หญิงหาเงินพวกนั้นต่างหาก
อินทุภาอารมณ์หวั่นไหว น้ำใสๆ คลอเต็มหน่วยตา แต่เธอจะทำสิ่งใดได้ นอกจากก้มหน้าทน เพราะทั้งบุญคุณและหนี้ก้อนใหญ่นั้นค้ำคอ หากตัดสินใจเอาแต่ใจตัวเอง เธอคงจะโบยบินหนีจากที่นี่ไปตั้งแต่วันที่เจอคำถากถางของเขาตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว
ธีรุตม์สะดุดใจไปเหมือนกัน ที่เห็นน้ำในตาของอินทุภา เขาอึ้งและนิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง
“ด่าว่าอินพอแล้วหรือคะ จะด่าจะว่าอินอีกก็ได้นะคะคุณรุต แต่ถ้าคุณพอใจแล้ว อินก็ขอเชิญคุณรุตกลับออกไปจากห้องของอินค่ะ วันนี้อินเหนื่อยมามากแล้ว คุณรุตเองก็คงจะเหนื่อยจากงานเช่นกัน เชิญคุณรุตกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ ไว้พรุ่งนี้ถ้าคุณรุตยังไม่หายโกรธอิน ค่อยมาหาอินอีกทีที่นี่ หรือจะเรียกไปด่าที่ไหนก็ได้ค่ะ เอาที่คุณสะดวกใจ หรือว่าคุณรุตจะจองเวลาเอาไว้เลยไหมคะ” อินทุภายอกย้อนกลับ เธอเคยนิ่งมาแสนนาน แต่วันนี้ เวลานี้ เธอไม่อยากจะทน
“สำคัญตัวเหลือเกินนะ คิดว่าจะหลอกล่อให้ฉันมาติดกับดักของเธอถึงห้องหรือ เพื่อที่อยากพาเธอขึ้นเตียง หรือมีอะไรกันกับเธอ เชอะ... ริอ่านเหมือนกันนะ ถึงกับออกปากบอกคุณแม่ว่าอยากท้องและมีลูกกับฉัน นี่อินทุภา... เธอน่ะไม่รู้ตัวหรืออย่างไร ผู้หญิงอย่างเธอมันมีค่าเหมือนกระดาษทิชชูก็เท่านั้น ครั้งเดียวก็เกินพอ”
คำพูดของเขาทำให้เธอนึกย้อนไปในคืนแรก ที่คุณหญิงทับทิมวางยาธีรุตม์และขังเขาเอาไว้กับเธอทั้งคืน เขาไม่แม้จะแสดงความหวาน แต่ที่เขากระทำกับเธอทั้งเจ็บและทารุณ เพราะการกระทำของเขาในคืนนั้น เขาเห็นเธอเป็นแค่ที่ระบาย
อินทุภาไม่อยากจดจำ แต่เธอก็ไม่สามารถลืมคืนนั้นได้ สำหรับอินทุภา คืนนั้นคือการตอกย้ำว่าเขาคือสามีและเจ้าของร่างกายของเธอ ทว่าตอนนี้… ธีรุตม์พูดถูกต้อง เขาไม่แคร์ ไม่ใส่ใจ มองเธอยิ่งกว่ากระดาษเช็ดก้นที่ใช้แล้วทิ้ง
‘คุณจะด่าฉันให้เจ็บทุกคำใช่ไหม กระดาษชำระที่ใช้แล้วทิ้งอย่างนั้นหรือ แล้ว… พรหมจรรย์ ที่เขาพรากไป ไม่มีค่าแม้ให้จดจำ’ อินทุภาถามเขาในใจ
ธีรุตม์ยังไม่ไหวติง อินทุภาจึงเอ่ยปากอีกครั้ง
“คุณรุตคะดึกมากแล้วค่ะ อินอยากพักผ่อน คุณช่วยกลับไปที่ห้องของคุณด้วยเถอะนะคะ” เธอเสียงอ่อนลง และบิดหน้าหนีซ่อนน้ำตา
“ทำไมรับไม่ได้สินะ ทั้งที่แต่งงานกันมาเกือบครึ่งปีแล้ว แต่ฉันไม่เคยคิดอยากแตะต้องเธออีกเลย”
“ดีแล้วค่ะ อินเองก็จะได้ไม่ต้องรู้สึกขยะแขยงตัวเองให้มากกว่าที่เป็นอยู่”
“เธอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงอินทุภา คิดจะแดกดันฉันใช่ไหม เธอมันร้ายใช่เล่น มีเพียงคุณแม่ที่ตาบอด หลงใหลได้ปลื้มไปกับลูกสะใภ้อย่างเธอ ยกยอเกินความจริง”
“เปล่านะคะ อินไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อย คุณรุตอย่าหาเรื่องค่ะ เวลานี้ดึกแล้ว ทุกคนก็นอนกันแล้ว คุณออกไปเถอะค่ะ” หญิงสาวสะบัดมือโบกไล่
“ยิ่งเธออยากไล่ ฉันยิ่งไม่อยากออกไปนะ บ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านของฉัน ที่ที่เธอนั่งนอนอยู่อย่างสุขสบาย ก็ล้วนแต่อยู่ในอาณาเขตบ้านวิเศษชิตของฉันทั้งนั้น”
อินทุภากล้ำกลืนกับศักดิ์ศรีที่ถูกเหยียบย่ำนับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้เธอเลือกที่จะสู้
“อินบอกให้กลับออกไป ได้ยินไหมคะ” หญิงสาวกะพริบตาปริบ ๆ ไล่น้ำตาให้ไหลย้อนกลับลงไป ก่อนจะสาดสายตาไม่พอใจให้เขาเห็น ดวงหน้าน้อย ๆ โกรธจนหน้าขาวใสกลายเป็นออกสีแดง
“อินทุภา เธอคิดว่าฉันไม่กล้าลงมือรึไง เธอมันก็แค่…”
“แค่อะไรคะ?”
“กล้าตีฝีปากนะ นับวันยิ่งกล้าดี ได้เลย… ได้… อินทุภา ฉันจะสั่งสอนให้รู้ว่า ฉันคือผู้ชายประเภทที่เธอไม่ควรกล้าต่อล้อต่อเถียง ต่อปากต่อคำ และเธอควรอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว” ชายหนุ่มไม่รีรอ ธีรุตม์ย่างสามขุมเข้าหา
“อย่าเข้ามานะคะ อินบอกให้ถอยออกไป ไม่ได้ยินหรือคะ คุณรุต” อินทุภาตั้งท่าผลักไส แต่เธอกลับถูกธีรุตม์ผลักจนล้มหงายหลังลงไปบนเตียงกว้าง สายตาของเขาเหมือนในคืนที่ส่งตัวเข้าหอไม่ผิดเพี้ยน เขาไม่เพียงเหยียบย่ำเหยียดหยาม เขาก็ยังไม่เคยทำตัวเป็นสุภาพบุรุษกับเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว
อินทุภาทั้งจิกตีเพื่อไม่ให้ร่างของอีกฝ่ายคร่อมทับร่างของตนได้ แต่ลำพังเรี่ยวแรงของหญิงสาวตัวเล็กๆ จะประคองสู้ไปได้สักเท่าไหร่
“ถ้าจะอยู่ที่นี่อย่างสงบสุข อย่าเผยอผยอง ถือว่าคุณแม่ให้ท้าย” ธีรุตม์จับเธอขึงพืด
“อินไม่ได้ อุบ…”
+++++++++++ พระเอกปากร้ายมาก +++++++++++++++
เก็บเข้าชั้น และกดหัวใจให้ด้วยนะ
- Writer
