“เมามากหรือคะนี่”
“อื้อ อยากจะนอนแล้ว” พลางกอดไหล่ของมายาวีและดันตัวมายาวีเข้าห้อง
“ทำไมดื่มเยอะคะ”
“เมื่อวานวีก็เมานี่นา ผลัดกัน”
“แต่คุณต้องอาบน้ำก่อน”
“ไม่ไหวแล้ววี” แม้จะร้อนแสนร้อน แต่ใจของธีรุตม์ไม่อยากจะมีความสัมพันธ์กับมายาวี เขาทิ้งตัวดิ่งไปที่โซฟาเบดที่อยู่ใกล้
“วี ขอนอนก่อนนะ ตื่นมาค่อยอาบน้ำ”
“รุตคะ” สีหน้าผิดหวัง แต่พอเขาล้มตัวลงไปได้ มายาวีก็ได้ยินเสียงกรน เธอไม่รู้ว่าเขาแกล้งทำ
“รุตอะ” ทำน้ำเสียงผิดหวังออกมา ก่อนจะกลับมาปิดประตูห้อง แล้วตรงไปที่ธีรุตม์นอน มายาวีจ้องดูชายหนุ่มอีกครั้ง ก็เห็นว่าธีรุตม์หลับสนิทไปแล้ว เธอจึงปิดไฟแล้วกลับไปที่เตียง
ในความมืด ธีรุตม์ลืมตาขึ้นมอง เขาเพิ่งประจักษ์ได้ว่าตอนนี้เขาไม่เหลือเยื่อใยในตัวของมายาวีอีกแล้ว มันเป็นไปได้อย่างไร ที่มีตอนนี้เป็นเพียงความสงสาร ถ้าคุณแม่ไม่กีดขวาง และเขาได้แต่งงานกับมายาวี ทุกอย่างจะไม่เป็นแบบนี้
ธี
