ไม่กี่อึดใจต่อมาก็ถึงที่ฟาร์ม
“มาทางนี้เลยครับ จะให้เด็กตั้งโต๊ะให้”
“คุณศีลคะ อินยังไม่หิว ขอตัวไปเดินเล่นนะคะ” บอกจบ อินทุภาก็เดินหายไปอีกทาง
ธีรุตม์ได้แต่มองตาม มายาวีรีบคล้องแขน
“แม่นี่มันเก่งเรียกร้องความสนใจนะคะ ดูที่นายหัวศีลเอาใจไม่ห่าง รุตคะ รุต... วีพูดคุณฟังหรือเปล่า”
“ก็ฟังอยู่”
มายาวีทำหน้าเหวี่ยง
“มันเป็นมารความสุขของวีจริง ๆ คุณไม่น่าเอามันมาด้วย”
“ถ้าไม่พามา แม่ก็...”
มายาวียกมือขึ้นมาปิดปากธีรุตม์
“พอเถอะ ไม่ต้องพูดแล้ว” เพราะตอนนั้นนายหัวศีลเดินเข้ามาพอดี
“ข้าวผัดเคย อ้อ... ข้าวผัดกะปินะ อร่อย มีกุ้งหวาน และก็น้ำพริกให้กินแนมด้วย ตามสบายนะรุต คุณวี ผมจะขอตัวไปทำงานก่อน เดี๋ยวกลับมาครับ” พูดแล้ว นายหัวศีลก็เดินหายไปทางที่อินทุภาเดินไป
“ไปทำงาน หรือตามไปจีบเมียของรุตกันแน่คะ”
“วี” ธีรุตม์เรียกมายาวีด้วยน้ำเสียงปราม
“ถ้าวีอยากมีความสุข หยุดเอ่ยถึงสองคนนั
