Mahur
Ben şaşırmış halde her kese bakıyordum. Annemin bana olan bakışlarında gözlerim durdu. İçimden "neler oluyor burada?" söylemek istesem de annemin gözlerimde yapma diye bakan gözleri görmüştüm. Benim kaderim galiba başkalarının isteği üzerine kurulan hayatı yaşamaktı. Kendimi ait olmadığım bir yerde hissediyordum. Ben bu evin kızıyken yoldan geçen birinden farksızdım bu evdekiler için.
Konuşmalarla geçen yarım saatden sonra Merti konuşmak için dışarı çağırdım. Hemen peşime düşerek arka bahçeye ardımdan gelmişti. Hiç beklemeden sorularımı sıralamıştım.
"Evet, söyle bakalım. Benim ne zaman haberim olacaktı? Belki kendi düğünüm için bana da davetiye verseydiniz ya. Ne de olsa ben de en sonda öğreniyorum. Bana ne zaman söylemeyi düşünüyordun?
"Soruların bitdimi?"
"Hayır, bitmedi.
