Mahur/ Kemal
" Kemal " dedim haykırmaya başladım ismini.
" Ben seni seviyorum " dedim sonunda ağlamaya devam ederek. Oysa Mertden kurtulduktan sonra ona aşık olduğumu özgürce itiraf etmek istemiştim.
" Sen de beni bırakıp gitme. Abim gitti. Sen beni bırakma. Taş olmuş kalbimde yeşerttiğin umut tohumlarının çiçek açmasını görmeden gidemezsin "
" Ben sana aşığım. Kendime bile itiraf etmedim ben sana olan aşkımı. Senin saf aşkına yakıştırmadım kendimi "
" Affet beni " dedim gözlerinden öperek
"Affet," dedim ve üzerine uzanıp ağlamaya devam ettim. Ağlamaktan başka yapacak bir şeyim yoktu. Yine bir sevdiğimi kaybetmiştim. Kalbimdeki küçük umut tohumları yine köklerinden koparılmıştı.
Umutsuzca üzerine uzandım Kemal’in. Onun erkeksi kokusunu içime içime çekmek istedim. Pişmandım. Hem de
