แพ้ทางเมียเด็ก

ตอนที่ 11

“พี่เทพหลิวว่าเราต้องไปกันช้าๆนะ” เธอหมายถึงความสัมพันธ์นี้เพราะเขาเร่งรีบมากเกินไป เขาทำให้เธอเครียดแล้วนะเนี่ย พี่เทพก็อายุไม่ได้มากเลยนะยังมีเวลาอีกเยอะ

“แต่หลิวเป็นเมียพี่แล้วนะ” ไปช้าๆได้ไงในเมื่อหลิวเป็นเมียเขาแล้ว เขาจะรับผิดชอบหลิวทุกอย่าง เธออยากได้อะไร อยากได้แบบไหนแค่บอกจะทำให้หมดเลย แต่ต้องไม่ใช่เรื่องให้ชะลอความสัมพันธ์แบบนี้เพราะว่าเขาไม่ยอมหรอก

“หลิวรู้น่า...หลิวไม่นอกใจหรอก ไว้ใจหลิวนะ” เธอหันไปทำหน้าอ้อนใส่แล้วแล้วจับมือใหญ่ให้รู้ว่าเธอพูดจริงๆ

“ลองนอกดูใจสิหลิวจะไม่ได้ออกจากไร่พี่อีกเลย!” เขาพูดเสียงเหี้ยมก่อนจะหยิบแว่นกันแดดมาใส่เมื่อถึงไร่มัน ไม่มั่นใจว่าหลิวจะตากแดดแบบนี้ไหวไหม ถึงเธอจะใส่เสื้อแขนยาวคลุมไว้แต่อากาศก็ยังร้อนมากเหมือนเดิม

“เห้ยเจเจเอาน้ำให้หลิวดิ” แค่มาถึงหลิวก็ยืนหลบเงาเขาแล้วไม่รู้ว่าจะไหวรึเปล่า เขาเดินนำหลิวให้ไปพักที่ศาลาเล็กๆ

“น้องหลิวคิดไงมาที่ไร่กับเฮีย?” เจเจส่งน้ำเปล่าให้เธอดื่ม แล้วนึกเป็นห่วงนิดๆเพราะวันนี้แดดร้อนจัดมาก

“หลิวว่าหลิวน่าจะคิดผิดแล้ว” เมื่อคืนเธอแทบไม่ได้นอน แล้วตอนนี้ก็ต้องมานั่งรอพี่เทพที่เดินตากแดดไปดูไร่อีก

อากาศก็ร้อนอบอ้าวได้ใจมากเลย เธอรู้สึกถึงเหงื่อที่ไหลตามแผนหลัง ตามร่องอกมาทันที เธอไม่รู้ว่าที่นี่จะร้อนได้ขนาดนี้ เธอก็ไม่ใช่ลูกชาวนาชาวไร่พอจะสู้แดดไหวด้วยสิ พอมาถึงไร่ก็อยากจะหนีกลับบ้านไปนอนตากแอร์เย็นๆแทน

“ไม่ร้อนกันเหรอ?” พี่เทพเดินกลับมาพร้อมกับเหงื่อที่ออกเต็มหน้าเลย

“ร้อนสิ หลิวละไหวไหม?” แก้มของหลิวแดงเชียวคงเพราะอากาศนี่แหละ

“อยู่แต่ในร่มตรงนี้แหละไม่ต้องเดินไปไหน หรือถ้าร้อนมากไปรอในรถไหมตากแอร์เย็นๆแทน” เขาหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อที่กรอบหน้าให้หลิวจนหมดจด ก่อนจะตักน้ำเย็นมาดื่มดับกระหายคลายร้อนเล็กน้อย

“หลิวไปด้วยสิ” เธอไม่อยากอยู่คนเดียวเพราะเหงา

“เดี๋ยวก็เป็นลมหรอก” ดื้อไม่เข้าเรื่องอีกแล้ว

“น๊า…พี่เทพ หลิวนั่งคนเดียวมันเหงามากนะ” เธอจับมือเขาไว้ไม่ยอมปล่อยให้ไปไหน พูดด้วยน้ำเสียงหวานขึ้น

“แล้วไม่คุยกับลูกค้าเหรอ?” หลิวเป็นแม่ค้าออนไลน์เขาเห็นเธอคุยกับลูกค้าบ่อยมาก เดี๋ยวนี้ก็มีบางครั้งที่เขาคุยแทน

“คุยเสร็จแล้ว ให้ไปด้วยนะพี่เทพ” เธอเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว เธอเงยหน้ามองพี่เทพมองติดจะอ้อนนิดๆเพราะรู้ว่าถ้าอ้อนยังไงพี่เทพก็ยอมตามใจเสมอ

“เฮ้อ...แล้วแต่เลย ห้ามบ่นละ” ตามใจก็ได้วะเพราะห้ามก็ไม่น่าจะอยู่แล้ว เขาขี้เกียจดุเพราะเมียอ้อนนี่แหละ

เทพประทานแพ้เด็กอีกแล้วนะเหรอวะ เวรกรรม!

เธอลุกขึ้นเดินไปตามเขาเพื่อดูไร่มันที่เยอะมาก แต่คนงานไม่ได้มีเยอะมากเท่าไร แล้วที่ดินขนาดนี้คงไม่ได้ปลูกแค่มันแน่นอน เขาต้องทำอย่างอื่นด้วยแต่เรื่องนั้นยังไม่อยากรู้หรอก

“หน้าซีดๆนะหลิว” เมื่อกี้ยังหน้าแดงอยู่เลย แต่ตอนนี้หน้าเธอเริ่มซีดเหลืองนิดๆจนน่าเป็นห่วงแล้วสิ

“หลิวไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย…” เธอกำลังจะพูดต่อแต่พี่เทพถอดเสื้อแขนยาวเอามาคลุมหัวไว้อีกชั้น

นี่อีกนิดเดียวจะเป็นมัมมี่ได้แล้วนะเนี่ย

ไม่รู้ว่าแดดมันแรงหรือว่าอะไรเธอถึงรู้สึกว่าภาพมันสว่างจ้าจนแสบตาไปหมด เธอรู้สึกเหมือนพื้นดินเอนเอียงและโครงเครงจนต้องจับแขนพี่เทพเอาไว้ แล้วจากที่สว่างๆก็มืดลง

“พี่เทพ!”

“เห้ยหลิว!!” เป็นลมแล้วไงละเด็กดื้อ! เขารีบอุ้มเมียแล้วเดินออกมาจากตรงนี้ด้วยความรวดเร็วทันที

“ใครมียาดมบ้างไหม!?” เขาตะโกนเสียงลั่นเพราะหลิวหน้าซีดเหลืองมากเลย จากตอนแรกที่ใส่เสื้อหนาๆเพื่อกันแดด ตอนนี้ถอดเสื้อแขนยาวออกแล้ว เหลือแค่เสื้อกรามธรรมดาแบบที่วัยรุ่นชบใส่ มือก็จับหมวกมาพัดให้หลิวรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

“เฮียนี่ยาดม!” เจเจรีบวิ่งเอามาให้อย่างรวดเร็ว แล้วช่วยเมียเจ้านายด้วยความเป็นห่วง

เขาจ่อยาดมให้ที่จมูกเล็กๆแล้วส่งหมวกให้ไอ้เจเจพัดแทน ก็บอกแล้วไงว่าวันนี้แดดมันแรงมากเกินไป คนที่ไม่เคยตากแดดตากลมแบบหลิวยังไงก็ไม่รอดหรอก

“เจเจไปดูโคต่อเลย แล้วให้ไอ้พุฒิทำแบบสรุปค่าใช้จ่ายในไร่ส่งเย็นนี้ กูพาเมียกลับก่อน” หลิวไม่ดีขึ้นเลย

“เฮียเลี้ยงเบียร์ด้วยนะ”

“เออ มากินที่บ้านกู” เขาตอบแค่นั้นแล้วก็อุ้มเมียไปที่รถทันที โดยที่มีเจเจคอยเปิดประตูรถให้แล้วก็ฝากคืนยาดมให้คนงานด้วย หลิวนอนอ่อนแรงจนเขาต้องปรับเบาะให้นอนพักแล้วเปิดหน้าต่างรับลมธรรมชาติแทนแอร์ของรถแทน

“รู้สึกเหมือนจะอ้วกเลย” เธอรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย แต่ไม่ได้มากพอจะทำอะไรไหวได้ในตอนนี้

“เป็นไงละดื้อดีนัก นี่ผ้าเย็น” เจเจมันให้ไว้เมื่อกี้แต่เขายังทำอะไรไม่ได้เพราะขับรถอยู่ รู้งี้เอาเพื่อนมาด้วยดีกว่าจะได้ช่วยขับรถแทน ส่วนเขาก็จะดูแลเมีย

“เฮ้อ...สดชื่นขึ้นมานิดหนึงแล้ว” เธอเช็ดผ้าเย็นหอมๆไปทั่วทั้งหน้าเลยเพราะไม่สามารถทนได้ไหวจริงๆ แต่ก็ยังอยากได้ยาดมมาอยู่ดีแหละเผื่อจะรู้สึกดีขึ้นมากกว่านี้

“กลับบ้านไปก็นอนพักนะ ห้ามดื้ออีก” เขาเป็นห่วงมากจริงๆนะเนี่ย เมื่อคืนหลิวแทบไม่ได้นอนเลย จนเช้าก็หลับแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ถูกเขาเล่นงานในห้องน้ำอีกครั้ง เธอคงจะเพลียจากตรงนี้แหละ แล้ววันนี้ก็ดันมาตากแดดร้อนๆอีก

“พี่เทพหลิวเดินเองได้”

“แรงไม่มีก็อย่าซ่า!” เขาจำเป็นต้องดุหลิวบ้างแล้วที่ไม่ดูตัวเองเลยว่าไม่ไหวขนาดไหน

มาถึงบ้านเขาอุ้มหลิวขึ้นไปนอนบนห้องนอน แล้วจับหลิวถอดเสื้อผ้าหนาๆออกไป แล้วให้เธอใส่เป็นกางเกงขาสั้นธรรมดากับเสื้อยืดสบายๆแทน แล้วจากนี้ต้องดูแลยังไงต่อวะ

“เดี๋ยวลงไปเอาน้ำให้แล้วจะเอาอะไรเพิ่มไหม?” เขาให้หลิวนอนเฉยๆเล่นโทรศัพท์ต่อไป ส่วนเขาจะจัดการดูแลเอง

“หลิวไม่ได้เป็นง่อยนะ!” บางทีพี่เทพก็เป็นห่วงเธอมากเกินไปแล้ว เธอแค่เป็นลมนอนพักแป๊บเดียวก็หาย แต่พี่เทพทำเหมือนเธอจะตายอย่างงั้นแหละ

“เฮ้อ…หลิวอย่าดื้อ!” รอบนี้เขาจ้องเธอนิ่งกว่าทุกครั้งเพื่อให้รู้ว่าจริงจังแค่ไหน เมียก็หลบตานั่งนิ่งเป็นเด็กน้อยไป

“ก็ได้ แต่ว่าหลิวขออาบน้ำนะ” พี่เทพน่ากลัวมากจ้า เล่นเอาไม่กล้าเถียงหรือสบตาเลย พี่เทพไม่ยอมใจดีกับเธอบ้าง

“อืม แล้วเดี๋ยวพี่จะขึ้นมาหา”

ทันทีที่พี่เทพเดินออกไปเธอก็ลุกขึ้นจากเตียงไปถอดเสื้อผ้าแล้วอาบน้ำเย็นๆ บ้านพี่เทพมีอ่างจากุชชี่ด้วย แต่ว่าเธอใช้ไม่เป็นเลยใช้ฝักบัวแทนแล้วกัน เมื่อเช้าก็ไม่รู้ว่าพี่เทพเปิดน้ำอะไรยังไงแล้วผสมสบู่แบบไหนถึงได้เป็นฟองเต็มอ่างและหอมมาก

ไม่รู้ว่าเธอบ้านนอกไป หรือว่าพี่เทพรวยเกิน!

เทพเดินเข้ามาอีกครั้งในมือถือจานผลไม้กับน้ำเปล่าเย็นๆมารอ เขาเดินไปดูชุดชั้นในที่หลิวถอดเอาไว้ในตะกร้าเพื่อดูไซซ์จะได้ซื้อไว้ให้ เวลามาอยู่ที่นี่จะได้ไม่ต้องลำบากหอบไปหอบมาแบบนี้ เสียงร้องเพลงไม่ดังแต่ก้องมากจากในห้องน้ำบอกได้ดีความหลิวอารมณ์แบบไหนอยู่ตอนนี้

“พี่เทพมาไวจัง!” เธอใส่แค่ผ้าเช็ดตัวออกมาเลยตกใจ

“ให้พี่ช่วยแต่งตัวไหม?” เขารู้สึกคอแห้งอีกแล้วสิ ยิ่งได้เห็นหน้าอกหลิวมีรอยแดงจากเมื่อคืน ยิ่งอยากจะเพิ่มรอยจูบให้มากกว่านี้คงจะรู้สึกดีไม่น้อยเลย

“โรคจิต!”

“รีบแต่งตัวยืนตากแอร์นานเดี๋ยวไม่สบายเอา” เขาไม่มั่นใจว่าเกี่ยวไหม แต่เห็นหลิวอ่อนแอก็ระแวงไปทุกอย่าง

“หลิวไม่ได้ร่างกายอ่อนแอขนาดนั้นนะ!” ก็ดีใจนะที่คนรักเป็นห่วง แต่เป็นห่วงแบบพี่เทพคงไม่ไหวนะ ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็กลัวว่าจะไม่สบายทุกอย่างเลย

เทพเดินเข้าไปกอดหลิวเบาๆ เขาเบื่อจะต่อปากต่อคำกับเธอแล้ว เขาก็รักของเขานี่นาใครจะว่าไงไม่สนใจหรอก

“เป็นเมียพี่แล้วอย่าดื้อเยอะสิคนสวย เพราะพี่จะทำโทษหลิวจนไม่ได้นอนทั้งวันทั้งคืนเลยนะ”

“พี่เทพ!”