เสียงกิ่งไม้แห้งถูกเหยียบจนหักดังขึ้นทำให้เธอต้องหันไปมองแล้วตาค้างพร้อมด้วยหัวใจเต้นแรง เขามาได้ไงเนี่ย ไหนว่าไปเรียนต่อที่กรุงเทพแล้ว เธอมองคนที่ไม่เปลี่ยนแปลงเลยสักนิด เขามาหยุดตรงหน้าเธอแล้วส่งยิ้มให้เหมือนที่เคยทำมาก่อน
“บังเอิญจังเลยนะหลิว” นิกมองสาวน้อยที่เขาสารภาพรักไปแล้วแต่ว่าเธอนิ่งไม่ตอบรับอะไรสักอย่าง พอเขากลับมาอีกทีหลิวก็หมั้นกับลูกชายของตำรวจไปแล้ว
“พี่นิกกลับมานานรึยังคะ?” เธอถามไปตามมารยาท
“เมื่อวานนี้เองไม่คิดว่าหลิวจะมีแฟนแล้ว” นิกพูดเสียงเบามองใบหน้าที่เขาชอบมองบ่อยๆก่อนเธอจะย้ายไปอยู่ในเมือง
“พึ่งหมั้นกันวันนี้เอง” เธออยากจะดึงคำพูดตัวเองกลับมาเลย แค่เห็นสีหน้าพี่นิกที่ดูเศร้าไป
“พี่...ยินดีด้วยนะ พี่ขอให้รักกันนานๆ” นิกสูดลมหายใจหนักขึ้นเมื่อต้องพูดคำนี้ออกไป มันจะมีสักกี่คนที่ต้องทนเห็นคนที่แอบรักไปกับคนอื่นได้แบบไม่รู้สึกอะไร
เขาไม่อยากจะยอมรับเลยว่าแพ้แล้ว
