“อื้อ~ / อืม~”
ไวน์รสชาติเฝื่อนคอไหลเข้ามาในปากของไม้หวายก่อนที่เธอจะรู้สึกร้อนข้างในลำคอแต่ความขมของไวน์กับความร้อนก็ไม่ได้ทำให้เธอขัดขืนเขาเลย
“อืม~” มือใหญ่ที่ประคองท้ายทอยเริ่มขยับคลึงต้นคอของเธอช้า ๆ ลิ้นร้อนสอดเข้ามากวาดต้อนไม่ยอมให้เธอได้หยุดพัก
เขาจูบเธอไม่ยอมผละไปไหนไม้หวายเองก็ไม่ได้ขัดขืน เธอปล่อยให้เขาจูบอย่างที่เขาต้องการเพราะความจริงแล้วลึก ๆ ในใจเธอก็ต้องการจูบของเขาเหมือนกัน
“อืม~” เสียงทุ้มจากลำคอดังออกมาให้ไม้หวายได้ยินอีกครั้งหลังจากที่เขาจูบเธออยู่เนิ่นนาน
ชาร์ลค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออกจากปากหวานช้า ๆ ทั้งที่ความจริงไม่อยากผละไปไหนก่อนจะเอาหน้าผากแตะกับหน้าผากเธอไว้แล้วปล่อยให้ลมหายใจที่มีกลิ่นไวน์จาง ๆ รินรดกันและกัน
“พี่ไม่อยากกินข้าวแล้ว”
“...ปล่อยค่ะพี่ชาร์ล” ไม้หวายได้ยินก็ใจสั่น น้ำเสียงกับคำพูดของเขาทำให้เธอเกิดความรู้สึกวูบไหวอยู่ข้างในใจ เธอพยายามปฏิเสธพร้อ
