“หวาย”
“คะ”
“ไม่รู้ว่ามายาจะเป็นยังไงนะถ้ารู้ว่าพี่กับหวาย...เป็นผัวเมียกันแล้ว”
“...” นั่นสินะ เธอก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย
“กังวลไหม”
“...นิดหน่อยค่ะแต่ไม่ได้กังวลนะคะ รู้สึกรำคาญล่วงหน้าที่ต้องเจอความงี่เง่าของมายามากกว่า”ไม้หวายรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ ถามว่าเธอแคร์มายามากไหมเธอตอบเลยว่าในตอนนี้ไม่เลยสักนิด แค่เซ็งเพราะมายาคงงี่เง่าไม่จบไม่สิ้น เผลอ ๆ อาจจะงี่เง่ามากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“ถ้ามายามางี่เง่าใส่อย่ามาโกรธพี่นะหวาย พี่ก็ไม่รู้ว่าน้องรหัสตัวเองจะมาแอบชอบเหมือนกัน”
“หวายแยกแยะได้ค่ะ”
“จริง?”
“จริงสิคะ ทำไมคะไม่เชื่อรึไง”
“ไม่เชื่อ เพราะกับพี่เป็นผัวเมียกันแล้วเรายังแยกแยะไม่ออกแล้วทำเหมือนพี่ไม่ใช่ผัวอยู่เลย”
“...พี่ชาร์ล” ไม้หวายจ้องเขาเขม็งเพราะเขาเริ่มมั่วแล้ว
“หึ ๆๆ พี่ล้อเล่นน่า เอาไว้พร้อมค่อยมาอยู่กับพี่ก็ได้ แต่ห้ามคบพี่แบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ เด็ดขาด”
“ถึงพี่ชาร์ลไม่บอกก็ซ่อนไม
