รักโคตรเลว

รัก•โคตร•เลว 2

สวัสดีค่ะฉันจิลลา จิลลา มหาดำรงกุล อายุ23 สัดส่วน 36 22 36 สูง165 หนัก44 ผิวขาว เป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ เป็นลูกพ่อพายุกับแม่ปลายฟ้า ฉันมีพี่สาวหนึ่งคนชื่อปาลิน ฉันเรียนจบปริญญาตรีจากประเทศอังกฤษ พอเรียนจบก็กลับมาทำธุรกิจที่ประเทศไทย ตอนนี้ฉันมีธุรกิจส่วนตัวคือเปิดร้านอาหารไทย-อิตาเลียน 10สาขา ทั่วกรุงเทพ ฐานะที่บ้านเข้าขั้นว่ามหาเศรษฐี เพราะบ้านฉันทำธุรกิจหลายอย่าง ฉันมีนิสัยลุยๆ หวานก็ได้ เปรี้ยวก็ดี ไม่เรื่องมาก อยู่ง่ายสบายๆ ถึงไหนถึงกัน

"เราเลิกกันเถอะ พี่ว่าเราควรหยุดความสัมพันธเอาไว้แค่นี้!!"

"พี่เห็นเธอเป็นได้แค่น้องสาว"

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งจิบค็อกเทลอยู่ที่บาร์ พร้อมคิดย้อนกลับไปเมื่อหลายเดือนก่อน ฉันมีแฟนอยู่หนึ่งคน เราคบกันได้ไม่นานเขาก็มาบอกเลิกฉัน มาบอกเลิกฉันในวันครบรอบสี่เดือนของเรา ถึงจะคบกันได้ไม่นาน แต่ฉันก็รักเขา เขาใจดี อ่อนโยน เป็นสุภาพบุรุษกับฉันทุกอย่าง เขาเป็นหมอ แล้วก็เป็นหมอที่เก่งที่สุดสำหรับฉัน

เขาขอร้องให้ฉันคบกับพี่ชายแท้ๆของเขา ซึ่งฉันก็ยอมทำตามที่เขาขอร้องก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม พอเลิกกันไปเขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าแบบไหนคือตัวตนที่แท้จริงของเขากันแน่

"กลับบ้านกันเดี๋ยวพี่ไปส่ง" พี่ไทเกอร์หรือพี่เสือแฟนใหม่ของฉันเดินเข้ามาหา เพราะวันนี้ฉันติดสอยห้อยตามเขามาทำงานที่บาร์ด้วย

"ยังไม่อยากกลับเลย ขอนั่งอีกสักพักนะคะ" ฉันยกแก้วพร้อมจิบน้ำเมาสีใสไปพลางๆ

"เครียดอะไร บอกพี่ได้นะ" พี่เสือนั่งลงข้างฉันแล้วเอามือโอบเอวฉันไว้

ฟ่อด!! ฟ่อด!!

ฉันหอมแก้มพี่เสือฟ่อดใหญ่หลายๆที ฉันกับเขาจะหอมกันแบบนี้ประจำอยู่แล้ว

"พี่ว่าเธอคงเมาแล้ว"

"ก็คงงั้น" ฉันยิ้มตอบกลับไป

"เดี๋ยวพี่ออกไปสูบบุหรี่แป๊บนะ อย่าไปไหนล่ะ" พี่เสือหันมาสั่งเสียงเข้ม

"รู้แล้วน่า...ขี้บ่นจัง"

พูดจบเขาก็เดินออกไป ถามว่าฉันรักพี่เสือไหม มันก็ยังบอกไม่ได้หรอกเพราะเพิ่งคบกันได้ไม่นาน รู้แค่ว่าฉันรู้สึกดีกับเขามากหรือบางทีฉันอาจจะรักเขาอยู่ก็ได้ ผ่านไปไม่นานก็มีบุคคลที่ฉันไม่อยากเจอเสนอหน้าเดินเข้ามาหาฉัน

"ดูรักกันดีนะ เห็นแล้วจะอ้วก!!" เขาพูดพร้อมนั่งกอดอกไขว่ห้างมองหน้าฉัน คำพูดคำจาไม่สมกับที่เป็นหมอ ทุกอย่างที่อยู่บนตัวเขามันก็ไม่มีอะไรที่สมเป็นบุคคลิกของหมอเลยสักนิดเลยนั่นแหละ ทั้งการแต่งตัว รอยสัก รวมทั้งทรงผมประหลาดๆของเขาด้วย

"หมอก็ดูสาระแนดีนะ เห็นหน้าแล้วรำคาญ!!" ฉันตอบปัดๆไป เลิกกับฉันไปแล้ว แต่ยังตามมาจิกกัดไม่เลิกรา

"ปากดี"

"เสือก!!" พูดจบฉันก็รีบลุกขึ้น เพราะฉันกลัวพี่เสือมาเห็น ฉันเกรงใจเขามาก ฉันไม่อยากทำให้เขาไม่สบายใจ

"จะไปไหน อยู่คุยกันก่อนสิที่รัก" เขาคว้าข้อมือของฉันขณะที่กำลังจะเดินหนีเขา

"พูดให้มันดีๆนะหมอ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน"

"แล้วอยากเป็นไหมล่ะ?" หมอเอื้อมมือมาแล้วเอาผมทัดหูให้ฉัน นิ้วของเขาลูบไล้ริมฝีปากของฉันไปมา

"ไปตายซะไอ้หมอเฮงซวย" ฉันสบถด่าเขาออกมาอย่างเหลืออด

งับ!!

"โอ้ยยยยย" หมอร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อโดนฉันกัดนิ้วเขาอย่างแรง

"อย่ามาทำตัวลุ่มล่ามกับฉัน!!" ฉันมองหน้าหมออย่างเหลืออด ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้นะ

พูดจบหมอก็กระชากฉันให้เข้าหาตัวเขาพร้อมบดขยี้ริมฝีปากลงมาที่ปากฉันแรงๆ ฉันเอามือทุบหน้าอกของเขาอย่างแรงส่วนเขากอดฉันแน่นไม่ให้ดิ้นหนี

ฉันรู้สึกถึงคาวเลือดที่มุมปากเพราะเขาทำมันด้วยความรุนแรง ฉันเป็นแฟนของพี่ชายเขา แต่ดูเขาทำกับฉันสิ นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำกับฉันแบบนี้ เขาจะทำทุกทีที่มีโอกาส เขามันระยำเกินคน ไอ้บ้าเอ้ย!!

"อ๊ะ.." ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อหมอมันกัดที่ลิ้นของฉันอย่างแรง

"ถ้าไม่อยากโดนไปมากกว่านี้ อย่ามาปากดีกับกู!!" เขาเอามือบีบหน้าฉันแล้วเอาจมูกของเขาคลอเคลียที่แก้มฉันไปมา โดยไม่กลัวว่าใครจะมาเห็นเลยสักนิด

"ฉันยังคิดถึงเธออยู่นะ!!" เขาก้มลงขบกัดใบหูฉันเบาๆ ส่วนมือของเขาก็บีบคลึงที่สะโพกของฉันอย่างแรง เขาเป็นแฟนเก่าที่เหี้ยที่สุดที่ฉันเคยเจอมา

"ปล่อยนะหมอ ปล่อยเดี๋ยวนี้" ฉันเอามือทุบไปที่หน้าอกของเขาอย่างแรงเมื่อเห็นพี่เสือกำลังเดินมาทางนี้ จนเขายอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ

เขายิ้มให้ฉันพร้อมทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"เอ้า...ไอ้หมอมึงมานานยัง" พี่เสือเดินไปกอดคอน้องชายสุดรักสุดเลวของเขา

"มาได้สักพักแล้ว" พูดเสร็จหมอก็ถือวิสาสะนั่งลงข้างฉัน มันกลายเป็นว่าตอนนี้ฉันนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างหมอกับพี่เสือ

จากนั้นพี่เสือก็โอบเอวฉันไว้พร้อมดึงฉันให้ไปนั่งชิดกับเขามากกว่าเดิม เขาไม่ได้ระแวงฉันกับหมอแม้แต่น้อยเพราะมัวคุยอยู่กับลูกค้าที่เดินเข้ามาทัก

หมอมันมองจ้องฉันกับพี่เสืออยู่แบบนั้น จากนั้นหมอก็ค่อยๆใช้เล็บหัวแม่มือของเขากรีดลงมาตามเรียวขาของฉันอย่างแรงแล้วลูบไล้ตรงสะโพกฉันไปมาในขณะที่พี่เสือก็โอบเอวฉันอยู่ ฉันหันไปมองหน้าเขาอย่างเหลืออดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

เขาก็มองหน้าฉันแล้วกระตุกยิ้มให้ แต่ยังดีที่ตรงนี้เป็นมุมมืดและอับ ไม่งั้นพี่เสือคงต้องเห็นแน่ๆว่าเขาทำเลวอะไรบ้าง ตอนนี้ฉันรู้แค่ว่าเราอยากออกไปจากตรงนี้ ออกไปให้พ้นหน้าเขา ไอ้หมอเฮงซวย!!

"พี่เสือ จิลอยากกลับบ้าน" ฉันหันไปเขาอย่างเร่งรีบ

"พี่ยังคุยไม่งานไม่เสร็จเลย เดี๋ยวให้ไอ้หมอไปส่ง!!"

"ไม่เอา จิลจะให้พี่ไปส่ง" ฉันยืนยันเสียงแข็ง

"อย่าดื้อนะจิล ให้หมอไปส่งน่ะดีแล้ว" พี่เสือหันมายิ้มให้ฉัน แล้วหันไปคุยกับลูกค้าต่อ

เขาจะรู้ไหมว่าคนที่เขาไว้ใจที่สุดมันกลับอันตรายที่สุดสำหรับฉันในตอนนี้

"ลุกขึ้นสิ เดี๋ยวไปส่ง" หมอพูดกับฉัน

"ฉันกลับเองได้ ไม่ต้องไปส่ง"

"กลัวฉันหรอถึงไม่กล้ากลับกับฉัน?" หมอมองหน้าฉันแล้วกระตุกยิ้มให้

"ทำไมฉันจะต้องกลัวนาย?"

"ถ้าไม่กลัวก็ตามมา!!"

"พี่เสือ จิลกลับก่อนนะคะ" ฉันหันไปบอกพี่เสือที่นั่งคุยงานอยู่

"ถึงบ้านแล้วโทรหาพี่นะ" เขาหันกลับมาพร้อมดึงมือฉันไปจับ

"โอเคค่ะ"

พี่เสือดึงฉันไปหอมแก้มหลายๆที พร้อมกับกอดลา ฉันกอดเขาตอบพร้อมหอมแก้มเขาคืน จากนั้นก็เดินตามหมอมาขึ้นรถ ระหว่างทางหมอกับฉันไม่ได้พูดอะไรกันออกมาแม้แต่คำเดียว มันมีแต่ความเงียบจนมาถึงบ้าน ฉันก็เปิดประตูแล้วกำลังจะเดินลงจากรถ แต่หมอดึงแขนฉันไว้ก่อน

"พี่อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม?" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่เหมือนแฝงไปด้วยความเอาแต่ใจ

"ฉันคงกลับไปหาพี่ไม่ได้!!"

"ทำไม?" เขาบีบข้อมือฉันแรงขึ้นทันทีที่ฉันปฏิเสธเขา

"เพราะว่าฉันรักพี่เสือ"

"มึงเคยเป็นของกู ยังไงกูก็จะเอามึงกลับคืนมา!!" เขาขบกรามกัดฟันแน่นแล้วมองหน้าฉัน ต่อให้ไม่มีพี่เสือ ฉันก็คงไม่กลับไปหาเขาอยู่ดี เขามันอันตรายเกินไป