หลายวันผ่านไป
ฉันตัดสินใจขับรถมาหาปาลินที่ร้านเสื้อผ้าของมัน เพราะมีบางเรื่องอยากปรึกษามัน หลายวันมานี้หมอกับฉันตัวติดกันแทบตลอดเวลาเหมือนปาท่องโก๋ แต่วันนี้หมอมีเวรที่โรงพยาบาลฉันเลยแอบออกมาได้ ฉันก้าวขาฉับ ๆ แบบเร่งรีบเปิดประตูเข้าไปก็เห็นปาลินกับพี่ไคนั่งคุยกันอยู่แบบสวีทหวาน
"หายหัวไปเลยนะมึง" ปาลินเอามือผลักหัวฉันเบา ๆ
"กูมีอะไรอยากปรึกษามึงกับพี่ไคหน่อย พอจะมีเวลาว่างมั้ย?" ฉันถามออกไป
"จิบมีอะไรหรอ?" พี่ไคมองหน้าฉัน
"จิลอยากปรึกษาเรื่องหมอธันเดอร์"
"หมอธันเดอร์?"
"ใช่ จิลว่าหมอเขาต้องได้รับการรักษา" ฉันพูดออกไปตามความรู้สึกที่คิด
"รักษาอะไร คนอย่างอีหมอมีอะไรให้รักษา?" ปาลินเอียงคอถามฉัน
"กูว่าหมอมันเป็นบ้า มันต้องเป็นบ้าเหมือนพี่ไคแน่ ๆ" ฉันตอบกลับไป
“.....” พี่ไคกับปาลินพากันมองหน้าฉันแบบพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย
"แฮ่ ๆ ๆ ขะ ขอโทษค่ะ" ฉันเกาหัวยิ้มแบบเขินๆ ให้มันไป
