"ตอนเที่ยงมาหาฉันที่โรงพยาบาล!" นี่คือคำสั่งของหมอที่พูดกับฉันในขณะที่เขาขับรถมาส่งฉันที่บ้าน
". . . ."
ระหว่างทางกับบ้านฉันกับเขาไม่ได้คุยอะไรกันเลย ฉันนั่งมองวิวที่อยู่นอกรถด้วยความรู้สึกหลากหลาย ฉันอยากร้องไห้แต่มันก็เจ็บจนร้องออกมาไม่ได้ จะพูดให้ใครฟังก็ไม่ได้ สิ่งที่หมอทำกับฉันมันเลวเกินไป ฉันก็รู้ว่าจะมีหน้าไปสู้ทุกคนยังไง
"จิลลา" เขาเอื้อมมือมาดึงแขนฉันในขณะที่กำลังจะเดินลงจากรถ
"ไม่ต้องมาแตะตัวฉัน! ไอ้คนสารเลว!!" ฉันสะบัดแขนออกจากเขา ฉันไม่อยากโดนตัวเขาแม้แต่นิดเดียว
ฉันรีบเดินเข้าบ้านมาโดยไม่คิดที่จะหันหลังกลับไปมองเขาเลยสักนิด ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากทำให้เขาให้ออกไปจากชีวิตของฉันได้ยิ่งดี
"มึงหายไปไหนมา กูโทรหาก็ไม่รับ" อีเจ๊เดินมาขวางฉันไว้แล้วมองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าทันทีที่ฉันเดินเข้าบ้านมา
"กะ. . . กูไปนอนบ้านเพื่อนมาน่ะ" ฉันก้มหน้าตอบกลับไป ฉันไม่อยากพูดอะไรไปมากกว่านี้
