ตอนที่ 30
“มีสิ ไม่งั้นผมไม่รู้สึกดีๆ กับคุณหรอก แต่คุณก็ต้องเข้าใจว่าเราสองคนคิดไปไกลกว่านี้ไม่ได้ เราแตกต่างกันมากนะคุณน้ำ แล้วคุณก็มีผู้ชายดีๆ รอคุณอยู่แล้ว” คนมีหัวใจโต้กลับด้วยแววตาคมหม่นเศร้า ไรอันยื่นมือไปจับไหล่มนบังคับให้หันกลับมาเผชิญหน้า แต่มัลลิกาฝืนตัวไว้
“คุณน้ำ หันมามองผม เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง”
“รู้เรื่องของนายฝ่ายเดียวนะสิ แล้วที่นายบอกฉันว่าเราแตกต่างกันมาก คงเพราะฐานะ เพราะชาติตระกูลใช่ไหม ถึงทำให้ฉันกับนายไม่ควรทำตัวใกล้ชิดกัน แล้วก็คิดไปไกลกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว ฉัน...ฉันไม่นึกเลยว่านายจะคิดแบบนี้ ไรอัน” มัลลิกาหันมาถามด้วยสีหน้าผิดหวัง ยกหลังมือปาดน้ำตาออกจากสองแก้มลวกๆ
“แต่มันคือความจริงที่คุณเองก็หนีไม่พ้น เพราะคุณแม่ของคุณหาผู้ชายดีๆ ไว้ให้คุณแล้ว ส่วนผม เมื่อหมดภาระหน้าที่ ผมก็ต้องไป” น้ำเสียงของไรอันแผ่วเบาลงเรื่อยๆ รู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก แต่เขาก็ต้องยอม
