Dicle Şahindağ
İnsan hayatında aslında bir kere evlenirdi, o da ilk evliliği olurdu. Sonrasında olacak olanların bir anlamı pek de fazla olmazdı çünkü en değerli an ilk anlardı. Asla unutulamayanlar da o anlardı...
Aynanın karşısında dururken, derin bir nefes aldım. Kalbim sanki göğsümden fırlayacakmış gibi atıyordu. Bu anı defalarca hayal etmiştim, ama şimdi burada, gelin odasında, bu beyaz duvağın altında, her şey bambaşka bir gerçeklik kazanmıştı. Elimdeki altın işlemeli tespihi sıkıca tuttum; bu, bir nevi beni sakinleştiren tek şeydi.
“Aynada kendime bakıyorum ve bu gerçekten benim mi?” diye düşündüm. Beyazlar içinde bir gelin olarak gördüğüm bu yansıma, sanki başka bir dünyadanmış gibi hissettiriyordu. Babaannemin sözleri kulağımda yankılandı: “İnsan hayatında aslında bir kere evle
