Dicle Şahindağ
İnsan bazen güçlü olmaktan yorulurdu. Güçlü olduğunu sandığı her an bir engele takılır ve tökezleyerek yere düşerdi. Ben artık düşmekten de yoruldum. Etrafımda beni düştüğüm yerden kaldıracak kimse yoktu. Çok kalabalık bir ailenin içerisinde olsam da yapayalnız hissediyorum çoğu zaman kendimi. Artık evlenmem gerektiğini söyleyen annemin baskıları, beni başkasına vermek için can atan babamın hallerine artık dayanamıyorum.
Bu insanların benimle zoru ne? İlla evlenmek zorunda mıyım? Belki ben evimde kalmak istiyorum. Evlenmek istemiyorum , çocuk sahibi olmak istemiyorum , eşimin olmasını istemiyorum. Neden kimse bunları düşünmüyor hep kendilerini düşünüyorlar? Biz törenin gözünde doğuran damızlık danayız. Onlar için sadece cinsel ihtiyaç, hizmetkarlık ve çocuk doğurmak için v
