Mihrimah Şahindağ
Dehşet. Yüzündeki ifadeyi tanımlayabilecek en iyi kelime bu olmalıydı. Büyük bir dehşet. Bana olduğu yerde boş boş bakıyordu. Asla hareket etmiyor, sanki nefes bile almıyordu.
Galiba gerçekten nefes almıyor.
Elini kalbinin üzerine götürdüğünde yüzü kıpkırmızı olmaya başlamıştı. Korkuyla ne yapacağımı şaşırdım ve hemen komodinin üzerinde olan sürahiden bardağı su doldurup dudaklarına götürdüm ve zorla birkaç yudum da olsa içirdim. Ardından onu yatağa oturtunca derin derin nefesler almaya başladı.
“Sen ne diyorsun Mihrimah?” diye mırıldandı dehşet içerisinde. “Söylediğin şeyin ne kadar büyük bir olay yaratacağının farkındasın değil mi?”Bunları söylerken yüzünü de ekşitmişti. Canı yanıyor gibi gözüküyordu. Sonuçta duyduğu şey basite alınacak bir şey değildi. Sevdiği ka
