“พี่ขอโทษนะพราว ขอโทษที่มารักพราวในตอนที่สายไปแล้ว” เป็นจริงตามที่เมฆหมอกพูดออกมาเพราะเขาพลาดแล้วจริงๆที่มารู้สึกรักพราวมุกในตอนที่สายไปแล้ว
ไม่น่าเลย ไม่เลยจริงๆที่ทำผู้หญิงที่แสนดีอย่างพราวมุกหลุดมือไปแต่ทว่าจะโทษใครก็ไม่ได้นอกจากโทษตัวเองที่กระทำแย่ๆจนเธอต้องเดินออกมา
“มันสายไปแล้วจริงๆ หากพี่เมฆรักพราวในตอนนั้นบางทีเราอาจจะได้อยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวตั้งแต่หกปีที่แล้ว”
แน่นอนหากเมฆหมอกรักพราวมุกเร็วกว่านี้ก็คงได้อยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวครบทั้งสามคนพ่อแม่ลูกเหมือนอย่างคนอื่นเขา
“ไม่มีเลยจริงๆหรอกับโอกาสที่จะให้พี่แก้ตัว” เมฆหมอกยังคงถามขึ้นเพราะเมฆหมอกอยากได้โอกาส ตัวเมฆหมอกเป็นคนที่ดีขึ้นแล้วก็ควรได้รับโอกาสจากพราวมุกหน่อยเพราะเธอเองก็ยังไม่มีใคร
“พราวไม่อยากกลับไปเจ็บอีกแล้ว กว่าพราวจะดีขึ้นมันใช้เวลานานมากนะพี่เมฆ”
ถึงตอนนี้จะยังรัก ความรู้สึกไม่เคยเปลี่ยนไปแต่ทว่าเธอไม่ได้โหยหาม
