“ถ้าไม่มีทะเบียนสมรส พี่น่านก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวลูก พี่น่านต้องเลือกแล้วล่ะค่ะ หนูให้เวลาพี่สามวัน ถ้ายังไม่มีคำตอบ หนูจะย้ายออกจากบ้าน ส่วนพี่น่านก็ห้ามมาหาลูกเด็ดขาด”
“คุณเป็นแม่ประสาอะไรถึงกล้าเอาลูกในไส้มาต่อรองกับผม”
“แล้วพี่น่านล่ะคะ เป็นผู้ชายประสาอะไรถึงได้หลอกลวงผู้หญิงคนนึงให้สำคัญผิดไปว่าตัวเองเป็นเมียเพื่อรอให้ผู้หญิงอีกคนกลับมา” นายแพทย์น่านฟ้านิ่งงัน ก็แหงล่ะ เขาจะเอาอะไรมาปฏิเสธว่าทุกคำที่เธอพูดมันไม่จริง “ถึงเวลาที่ต้องเลือกแล้วล่ะค่ะพี่น่าน จะยอมกลับบ้านไปกับหนูดีๆ แล้วเตรียมตัวเตรียมใจเป็นพ่อคนซะ หรือว่ายังยืนยันที่จะกลับไปหาเมียเก่า ถ้าพี่น่านเลือกหนู ทะเบียนสมรสคือสิ่งที่หนูต้องการ แต่ถ้าพี่น่านจะทำตามหัวใจเรียกร้อง พี่จะไม่มีวันได้เจอหน้าลูกอีก”
ความผูกพันที่มีต่อสถานที่ที่พึ่งรู้ว่ามีเงาผู้หญิงอีกคนซ่อนอยู่ทุกซอกมุม สร้างความเจ็บปวดให้ดอกหญ้าทุกขณะลมหายใจ บ้านที่อยู่
