."บัยๆครับเเม่กลับบ้านดีๆนะครับอย่าขับรถเร็วหละ"
"จ้าๆดูเเลตัวเองด้วย"
ไอเลิฟยืนบัยบ่ายคุณเเม่ของตัวเอง วันนี้เเม่รีบกลับเช้าเพร่ะมีงานด่วนพอดี...หลังจากที่เเม่ขับรถออกไปไอเลิฟก็เดินกลับเข้าห้องเเละถอดกล่องออกจากหัว
"ฟู่ววววว~~"
ไอเลิฟนั่งลงอยู่ที่โซฟา พอเเม่ไปเเล้วในใจเขาก็เริ่มกลัวๆเหงาๆขึ้นมาเเล้วสิ เเต่ไม่นานก็สลัดมันทิ้งออกไปได้หมด
"อย่าไปกลัวสิวะอึ้บไว้.." ไอเลิฟให้กำลังใจตัวเองเพราะพรุ้งนี้เขาต้องไปรายงานตัววันเเรก เมื่อวานเขาก็ศึกษาบ้างเเล้วว่าต้องนั่งรถคันไหนไปมหาลัยคันไหนกลับหอ
.
.
ตลอดทั้งวันไอเลิฟก็ไม่ทำอะไรเลยนอกจากกินเเล้วก็นอนกินเเล้วก็นอนดูซี่รี่ของตัวเอง เเละรีดเสื้อผ้าต่างๆสำหรับพรุ้งนี้
พอตกกลางคืน
ไอเลิฟก็นอนเเทบไม่หลับนับเเกะไปเป็นพันตัวเเต่ก็ยังไม่หลับ จนต้องใช้วิธีสุดท้ายคือการกินยานอนหลับเข้าไป ไอเลิฟจึงหลับลงไปได้
.
.
กริ้งงง!!!
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้
