“มามี้ขา”หนูนิ่มวิ่งเข้าไปในห้องพักทันที เมื่อเดินมาถึง
“หนูนิ่ม!!”ริรินเสียงหนูนิ่มด้วยความดีใจ เธออยู่คนห้องพักคนเดียวเนื่องจากพ่อกับแม่ของเธอต้องเข้าไปประชุมที่บริษัท
“มามี้!!”หนูนิ่มรีบปีนขึ้นไปบนเตียงแล้วโผเข้ากอดมามี้ด้วยความคิดถึง ริรินโฮร้องออกมาด้วยความคิดถึงหนูนิ่ม สารพัดความเครียดที่มีแทบหมดไปเมื่อได้เห็นหน้าแก้วตาดวงใจของเธอ หนูนิ่มเหมือนน้ำทิพย์ที่มาชโลมหัวใจเธอ เป็นน้ำทิพย์ที่คอยหล่อเลี้ยงชีวิตของเธอให้สู้ต่อไป
“ฟอดด หนูนิ่มคึดถึงมามี้จังเลย มามี้...หนูนิ่มมีอะไรจะบอก คุณลุงราฟเล่านิทานฟังไม่รู้เรื่องเลย เล่าลูกหมูสามตัวเป็นลูกหมีด้วย”เสียงเจื้อยแจ้วเล่าเผาคุณลุงหนุ่มให้มามี้ฟังอย่างมีความสุข ราฟได้แต่ยิ้มแห้งๆอย่างอายๆที่โดนหลานสาวเผาแทบไม่เหลือชิ้นดี ริรินนั่งมองหนูนิ่มเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง เธอไม่รู้จะขอบคุณราฟกับคุณหญิงพิมพ์มาดายังไงดีที่เอ็นดูเธอคอยดูแลหนูนิ่มให้
“
