ทานตะวันตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในชุดนอน มีผ้าห่มผืนหนึ่งพันตัวไว้ มองดูรอบๆ นี่มันในรถนี่ หรือว่าจะถูกจับตัวมา
" ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ"
เพราะคิดได้อย่างนั้น ร่างบาง ก็ลุกขึ้นมาโวยวายทันที
"ชู่วววว คุณตะวันผมเอง นี่ผมเอง"
โจเซฟหันจากเบาะคนขับมาแสดงตัว ทั้งคู่เพิ่งขับรถออกจากบ้านแดเนียลมาได้ไม่ไกล ส่วนหนึ่งก็เพราะว่า ยังไม่รู้ว่าจุด
หมายปลายทางอยู่ที่ไหน ต้องรอคำสั่งจากเจ้านายก่อน
"ตอนนี้เราอยู่ที่ไหน"
ทานตะวันถามเขา
"ตอนนี้เรายังอยู่ในเขตโรม ผมยังรอคุณแดเนียลติดต่อมาอยู่"
โจเซฟหันมาตอบ
"งั้นฉันขออะไรอย่างหนึ่งสิ"
"อะไรครับ"
"ช่วยหาซื้อเสื้อผ้าที่มันดีกว่านี้ให้หน่อย"
ชุดนอนที่มีรอยขาดจากการฉีกกระชากเล็กน้อย แถมความบางของเนื้อผ้า มันดูสยิวยั่วยวนจนเกินงามไปสิ โจเซฟอาสาไปซื้อของให้ทานตะวัน โดยให้นายหญิงนั่งรอที่รถ เพราะถ้าขืนไปสภาพนี้ได้โดนฉุดไปแน่ๆ ระหว่างนั่งรอบนรถมันเบื่อๆ ท
