ที่บ้านหลังใหญ่นอกเมือง ล้อมรอบไปด้วยไร่ข้าวโพดกว้างใหญ่ โมเลนเจ้าของบ้านยืนดูหมอและพยาบาลกำลังทำการตรวจและรักษาหญิงสาวร่างอวบที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง อาการของจูเลียไม่ดีนัก ถือว่าโชคดีที่ชาวบ้านแถวนั้นเห็นแล้วช่วยขึ้นมาได้ทัน มีคำถามมากมายที่วนเวียนอยู่ในหัวเขา จูเลียมาทำอะไรที่นี่ ไปทำไมที่โรงงาน แล้วกระโดดลงน้ำไปทำไม เขายืนจ้องด้วยความเป็นห่วง
"เป็นไงบ้าง"
เขารออยู่นานหมอไม่พูดอะไรเลย สุดท้ายก็ต้องเร่งถาม
"พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ร่างกายอ่อนแอมาก พักสักระยะคงดีขึ้น"
เขาไม่อยากพาไปไว้ที่โรงพยาบาลเพราะกลัวว่าถ้าการมาตกน้ำของจูเลียในครั้งนี้มีคนบงการ จูเลียจะได้รับอันตรายได้ หมอและพยาบาลออกไปแล้ว โมเลนยังคงนั่งจ้องร่างที่นอนหมดสติบนเตียงอย่างพิจารณา เขาคิดทบทวนเรื่องที่แดเนียลเล่าให้ฟังครั้งนั้น มันเหลือเชื่อจนไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่รู้ว่าไปหลงรักผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แค่ว่าไม่เคยหวั
