ในที่สุดเวลาที่แดเนียลเฝ้ารอคอยก็มาถึง นิโคลัสและโมเลนเดินทางกลับแล้ว แดเนียลรับมุ่งหน้าตรงไปที่มิลานเพื่อไปรับทานตะวันกลับมาอยู่ที่บ้าน
"แหมมาถึงเร็วกว่าที่คิดอีกนะ"
เอเดนออกมาเปิดประตูรับแดเนียลที่กดกริ่งหน้าบ้านเขารัวจนแทบจะพัง
"ธรรมดา"
แดเนียลตอบ ทั้งคู่พากันเดินเข้ามาในบ้านพูดคุยอะไรกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงห้องนั่งเล่น ทานตะวันกำลังนั่งเล่นอยู่กับเด็กๆ ลูกของเอเดน เขายืนมองดูทานตะวันที่ทำท่าเป็นสัตว์ต่างๆ พร้อมกับทำเสียงประกอบ ดูแล้วก็น่ารักน่าเอ็นดูดี เห็นแล้วก็อยากมีลูกกับเขาบ้าง
"อะฮึ่ม"
ยืนดูอยู่สักพัก จนมั่นใจแล้วว่าทานตะวันคงไม่หันมาดูเขาแน่ เลยต้องส่งเสียงเรียกร้องความสนใจสักหน่อย ทานตะวันเพราะเห็นว่าแดเนียลยืนมองอยู่ก็ตกใจทำอะไรไม่ถูก ลุกขึ้นเกาหัวแก้เขิน ร่างสูงเดินขยับเข้าไปโอบเอวสาวน้อยที่เขาสุดแสนจะคิดถึงพร้อมกับหอมแก้มนวลอย่างไม่สนใจใคร
"อายน้องๆ บ้างสิ"
ทานตะวันว่า
